Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.01.1942, Blaðsíða 21

Heimilisblaðið - 01.01.1942, Blaðsíða 21
HEIMILISBLAÐIÐ 19 Hún heyrði hann hlæja að baki sér, en hann fylgdi henni ekki eftir. Niðri á ganginum mætti Helen háum og grönn- um manni í velktum léreftsfötum. Á jakka hans og skyrtubrjósti var vindlingaaska. A augum hans var undarlegur tingljái. Hann kom slagandi eftir ganginuin með hendurnar djúpt niðri í buxnavös- unum. Vindlingur dinglaði í munnviki hans. Þeg- ar hann mætti Helen nam hann staðar lítið eitt. Hún fann brennivínsþel', sem allt af fylgdi honum, og þó hafði hún aldrei séð hann drekka. »Þarna kemur stulkan með köldu augun og heita hjartað«, sagði hann og glotti. Helen varð reiðileg á svip og blóðið þaut fram 1 kinnar hennar. Hún var brædd við Louis Salvatore, en Walter Crome hafði hún viðbjóð á. »Færið yður, svo að ég komist fram hjá, hr. Crome«, sagði hún stuttaralega. »Vissulega, vissulega«, glotti hann og vék til lilió- ar. En svo nam hann staðar og horfði á eftir þess- ari beinvöxnu stúlku, meðan hún gekk inn þröng- an ganginn. Þegar Hélen hafði skellt klefadyrunum hart á efí- ir sér, muldraði hann: »Frænka Carsons gamla konungs. Það er hún, þótt ættareinkennin séu ekki skýr. En ég skal elta þetta stúlkubarn á heimsenda og til baka aftur unz við finnum Carson konung, hann og perlur hans, finun lrundruð eins og gallalausar perlur, fimm hundruð frosin tár. Ég ætla upp að fá mér að drekka«. Helen Carson sat fyrir frarnan spegilinn í klef- anum sínum og hugsaði um þessa tvo menn. »Hvers vegna elta þeir mig?« spurði hún sjálfa sig. Louis Salvatore get ég á vissan liátt skilið. Hann er samvizkulaus þorpari, sem vill giftast mér, að því er hann segir. Það er þess vegna, sem hann of- sækir mig. En Walter Crome, hann get ég ekki skilið«. Hún sat og fitlaði við granna gullfesti, sem hún hafði um hálsinn. I festinni hékk þungur hringur, sem annars var falinn undir kjólnum hennar. Hún tók hann og vó hann í lófa sér. Það var þungur. sterklegur gullhringur, signetshringur með áletruðu fangamarki. Það var karlmannshringur allt of stóv á liönd hennar, þess vegna bar hún hann í festi um hálsinn. Þessi hringur hafði flutt hana frá London kringum hálfan hnöttinn. Helen hafði fengið hring- inn fyrir tveimur mánuðum hjá málafærslumanni í London. Bréf nokkurt hafði fylgt hringnum. Fyrst hafði málafærslumaðurinn skrifað henni, og l)eðið hana að koma á skrifstofu hans. Hann vildi tala ið að kannast við þá staðreynd, að þér eruð orðnar gráhærðar«. »Viljið þér, að ég taki því með ró, að ég visni upp? Nei, þá fer ég til annars læknis«. Hún kom ekki aftur og hún gerir það víst heldur aldrei til að borga. Gamli gráhærði doktor Wilk- ins kvartar. yfir því að hinn úrelti heimilislæknir hans sé horfinn, hann, sem var vinur allra og gaf ráð við öllu. »En það sem þessir gömlu karlar vissu ekki um læknis- listina væri nóg til að fylla heilar bókhlöður«, sagði ég. »Drengur minn«, sagði hann með hægð. »Þeir eru e.kki færri, sem læknast hafa við vinsam- legt orð og klapp á öxlina en við allar þær lyfjaávísanir yl'- irleitt, sem skrifaðar hafa ver- ið«. Ég var kallaður til frú Jak- obsen. Hún hafði verið á leið til kaupmannsins, en dottið á liálli gangstétt og handleggs- brotnað. Þegar ég fór, spurði grannkona hennar, frú Strauss, hvernig henni liði. »Hún er fá- bjáni«, sagði hún blátt áfram. »Þegar hált er, og hætt er við hálsbroti, þá áitti hún að senda manninn sinn«. Fyrir nokkrum vikum varaði ég Melvin Sevier við áreynslu á hjartað, og sagði, að hann þyldi ekki að hlaupa Maraþon- hlaup það, er hann hafði lofað að taka þátt í. En þá svaraði hann: »Ég má lil að hlaupa. Klúbburinn væntir þess af mér;

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.