Heimilisblaðið - 01.09.1947, Blaðsíða 4

160
HEIMILISBLAÐlP
frumurnar nota. Þareð krabbafrumur eru ung-
ar og vaxa ört, eins og kímfrumur, var ekki
eðlilegt, að liann ætti þess von, að þær
brenndu miklu súrefni, á sama liátt og flest-
ar kímfrumur. Hann uppgötvaði, að þær eyða
sáralitlu súrefni.
Hann sýndi fram á, að veikari og liæg-
ari „öndun“ og afbrigðileg sykurklofning eru
séreinkenni krabbafruma. Auk þess færði
liann sönnur á það, að þegar venjulegar
frumur breyta um aðferð til að kljúfa sykur,
hlýzt að jafnaði af því krabbamein. Dr. War-
burg fékk Nobelsverðlaun fyrir ritgerð um
ensym, þar sem skýrðar voru athuganir hans
á eðli krabbameins.
Jafnskjótt og bók dr. Warburgs kom út,
risu útaf henni ákafar deilur. Nokkrir vís-
indamenn birtu skýrslur um rannsóknir, sem
virtust afsanna niðurstöður hans, en aðrir
skýrðu frá því, að rannsóknir þeirra sjálfra
virtust styrkja kenningar dr. Warburgs. Því
miður liafði Warburg ekki rannsakað bættu-
lausar og illkynjaðar frumur nógu rækilega.
Sakir þess, live forsendurnar að niðurstöðum
dr. Warburgs voru takmarkaðar, urðu þær
að síðustu flestar véfengdar af rnörgum vís-
indamönnum, en I. D. T. tók ekki í sama
streng.
Gerðar voru atliuganir í liundraðatali í
I. D. T., mestmegnis á gerfrumum, til þess
að afla víðtækari vitneskju um viðbrögð
þeirra og efnabreytingar. Ein var sú spurn-
ing, sem Sperti fól samverkamönnum sínum
að fá skorið úr: Hætta frumurnar að „anda“
jafnskjótt og þær deyja? Eða brenna þær
einhverju súrefni eftir að þær eru dauðar?
Stendur þessi súrefnisneyzla í einbverju sam-
bandi við verkanir ensymanna?
Að loknum þessum atbugunum, komu vís-
indamennirnir til Sperti. Þeir voru tortryggn-
ir gagnvart niðurstöðum sínum. „Við hljót-
um að liafa gert einliverja skvssu“, sögðu
þeir. „Er við liöfðum drepið helminginn af
frumunum, tvöfaldaðist súrefnisneyzlan“.
„Reynið aftur“, sagði Sperti, „en gætið
meiri varúðar í þetta skipti“.
Þeir komust aftur að sömu niðurstöðu, og
þetta endurtók sig livað eftir annað.
Næst tóku þeir tilraunaglas, fullt af ger-
frumum, og drápu þær allar. Súrefnisneyzlan
hætti með öllu. Þvínæst helltu þeir dauðu
frumunum iir glasinu í annað glas, seiö 1
voru lifandi frumur. Súrefnisneyzlan meir el'
tvöfaldaðist lijá hinum lifandi frumum.
Það var atliyglisvert, að einliver breytin,J
varð á hinum dauðu frumum — annað bvo
áður, um leið eða eftir að þær dóu — se®*
örvaði súrefnisneyzlu annarra fruma og br®
aði „andardrætti“ þeirra.
Þetta var upphaf þess, sem ef til vill ver,
ur mikilvægasta framfarasporið í læknav1^
indum nútímans. og grundvallast á þvb a
frumurnar gefa frá sér örlitlar orkueindir,sCl1
aðrar frumur færa sér í nyt. Ef til vill stelltg
um vér liér andspænis svipaðri ráðgátu
hormónin eru. Hin örvandi verkun fru111
anna er svo mikilvæg, að I. D. T. hefur stuiv
ið upp á, að hún verði nefnd biodyn.
Síðar hefur verið sannað, með þúsundu111
tilrauna, að til eru þrír höfuðflokkar þeS'
ara áhrifa. Einn örvar vöxt annarra fruin3^
annar örvar „andardrátt" þeirra eða sure
isneyzlu, og hinn þriðji eykur sykurne)*
þeirra. Ef frumurnar skaddast eða verða sj11
ar, virðast þær gefa frá sér meiri orkU
annars. _
Margir gætnir vísindamenn eru ennþa
tryggnir. En þótt vitneskjan um þessi ‘°
andi áhrif frumanna sé alveg ný af nán11
lilýtur liún þó sífellt víðtækari viðurkd11^
ingu, jafnframt því, sem rannsóknir fyrir u ^
I. D. T. leiða að sömu niðurstöðum og
hafa fengizt. Enginn veit ennþá hvað P.^
er, sem veldur þessari orkulausn, eða í bye
hún er fólgin, og var því einnig þannig 1)3 .
að um vitaminin lengi vel. Hverjum ‘bý.
biodyna má síðan skipta í margar dei ^
eins og t. d. B-vitamínum. Gerfrumuorka
greinilega frábrugðin orku frá öðrum ju
frumum og dýrafrumum. Sennilega er ver
un lifrarfruma ólík verkun miltisfruma °*
frv- , r í
Ein meðal fyrstu tilrauna I. D. I • v j
]>ví fólgin, að skilja hinar dauðu fruinj1^^
tilraunaglasi frá frumulausum vökva. Þaö
í Ijós, að vökvinn, en ekki liinar dauðu irl
ur, var orkugjafinn. jj.
Um þetta leyti var aftur tekið að ræða^^
raunir Fardons með krabbaeyðandi v°.. ,gj
Vísindamennirnir við I. D. T. sáu nú, 1 * f
liinna nýju uppgötvana, livers vegna þeS,r.
vökvalækningar böfðu ekki borið þanU