Heimilisblaðið - 01.09.1947, Blaðsíða 5

161
HEIMILISBLAÐIÐ
‘'j'gur, sem vonir stóðu til. Fardon liafði
_ ’ 1 samræmi við ríkjandi skoðanir, að
e8gjahvítuefnasambönd stuðluðu að ónæmi
l'cíín krabhameini. Þau efni, sem voru hinn
ryunverulegi læknisdómur, voru að lians áliti
lrí<angsefni, sem hann eerði sér far um að
‘°sna við.
N'
f .u Vorn liafnar nýjar tilraunir með krabba-
cin. Var þa3 hugsanlegt, að eitt hinna
^Jn biodyna, sem örvaði „andardrátt“ frum-
öni!a’ mnndi stuðla að því, að frumurnar
;ir í U-^U Urar’ °S legðu niður hinn trega and-
j( atl smn með einhverjum óskiljanlegum
0®ttl’ °g þar með 1 íina hröðu skiptingu sína
V' )iðu aftur fullliraustar og eðlilegar
trunmr?
IVT *
gýf^Clr en átta ára tilraunir I. D. T. liafa
8annað, að biodyn, sem örva andar-
!ia'ptt’ bafa álirif á krabbafrumur. Notaðar
að 1 'er*^ tilruunamýs þúsundum saman til
ei.(j 61 ‘l rot'- að því, að ákveðin líffæri, sem
flst SCrstatítega næm fyrir krahba, geta öðl-
Uj^/’^iun viðnámsþrótt, og að frumnlaus
„ at^ músarfóstri, músarlifur og músar-
gv0 ' t'etur jafnvel læknað ilíkynjaðan krabba,
p seiu brjóstkrabha í músum.
,„i| n bliðstæður lögur af rottuíifur og rottu-
En i . ltr ekki sömu áhrif á inúsarkrabba.
áðiir * C^lri a*'* &era óteljandi tilraunir,
er r en gátan er leyst að fuÍlu, og öll kurl
|j 0111111 til grafar.
tilr-tf' ,-r ^ k. hafði gert nægilega margar
vísin]lllr ^ milsunl °g öðrum dýrum, álitu
að ' amennirnir, að tími væri kominn til
tr ,e'11,1 laskningamátt þessara lvfja á húð-
abba á mönnum.
vjð j^. jWild frá I. D. T. hóf nú samstarf
]le ' <ranbadeildir þeirra sjúkrahúsa, sem
Wa Ull<br Columbia liáskólann í New York-
i„(jb’ ngfrú Elsie Walker, ein þeirra vís-
tj] Nlllanna, sem starfaði við 1. D. T., fór
^ ork til að hafa umsjón með tilraun-
liflld- Clni’ Cr ger^ar skyldu með lyf er inni-
a„n U tlrvancli efni fyrir „andardrátt4 frum-
8jýk]'. essuni lyfjum skvldi dælt inn í krabba-
ý^lnga-
bfflh] Var a1'1 n°ta lyfið eingöngu við
,ue(ril,aUl< -n a byrjunarstigi. Ennjní er ekki
hiody " yitne®kja fyrir hendi um hin ýmsu
á þe„n ll* ,l\ess’ að lengra sé unnt að halda
811 stlgb E)r, Joseph Amersbach liefur
stjórnað flestum tilraunalækningunum, en dr.
John Lauricella hefur haft fáeinar þeirra
með höndum.
Dr. Amersbach kveður fyrsta sjúklinginn
hafa verið konu um hálfsjötugt. Hún kom
í eitt sjúkrahúsanna með krabbamein, á stærð
við matbaun, á andlitinu. Dr. Amersbach var
mjög í óvissu um, hvern árangur tilraunin
mundi bera. 1 fyrsta lagi bjóst hann við því,
að eins konar útbrot eða þykkildi mundi
koma þar, sem nálinni var stungið, er vökv-
anuni var dælt undir húðina. Dælt var 1 cm.3
af miltisvökva.
En engin útbrot komu, né nokkur missmíði
önnur. Dr. Amersbach kveður engin einkenni
hafa komið fram umfram Jiað, sem gerist
og gengur jiegar deyfilyfi er dælt undir húð,
svo sem novokain.
Þegar sjúklingurinn kom viku síðar, til
að fá annan skammt, virtist krabbinn að
minnsta kosti ekki hafa versnað. Ef nokkur
breyting liafði átt sér stað, var hún til hins
betra. Eftir mánaðartíma var orðið augljóst,
að krabbameinið fór minnkandi. Eftir fimm
mánuði var meinið horfið með öQu, án þess
að lnifa skilið eftir nokkurt ör eða annað
merki.
Síðan var tilraunin endurtekin við aðra
krahhasjúklinga. Þótt sjaldnast liafi árangur-
inn verið jafn framúrskarandi góður og í
fyrsta skiptið, livarf meinið á sama hátt. Nú
er tala hinna læknuðu orðin fjörutíu og sex.
lfr tveim sjúklinganna var meinið skorið,
vegna Jiess að lyfið reyndist svo seinvirkt,
að ckki var talið þorandi að leggja sjúkl-
ingana í hættu að nauðsynjalausu.
I öðrum tilraunum hefur lyfið valdið því,
að krahhinn ýmist hefur horfið eða rénað
svo mjög, að öruggt má telja, að hann hverfi
alveg. I fyrstu var notaður lögur af manns-
milta, en síðan af nautsmilta, við tilraunirnar.
Þannig er málum nú komið. Það mun taka
mörg ár að gera allar þær tilraunir, sem til
þarf, svo að unnt verði að ráða niðurlögum
annarra afbrigða krabbameins en þeirra, sem
leggjast á húðina.
Ennþá er margt í óvissu. IJr. Sperti segir:
„Margt af því, sem gera þarf, hefur enn
ekki verið hafið. Ennþá vitum við ekki neitt
um þær efnabreytingar, sem verða í frum-
unum“. Frli. á bls. 194.