Heimilisblaðið - 01.09.1947, Qupperneq 34

190
HEIMILI SBL AÐI0
Gretsk}' greifynja svaraði ekki.
— Hvar og livenær kom þetta fyrir? end-
urtók keisarinn ennþá byrstari.
Greifynjan stóð upp og lmeygði sig djúpt
og sagði fastmælt: — I Pétursborg, fvrir móu-
uði síðan.
Áheyrendurnir liorfðu óttaslegnir liver á
annan. Allir könnuðust þeir við söguna.
Spurningin var, hvernig keisarinn mundi taka
i liana.
— Greifynja, sagði liann. Komið með mér
inn. Hann gaf keisaradrottningunni lítillega
bendingu, og hún stóð strax upp, og síðan
gengu þau þrjú inn í hliðarherbergi .
Greifynjan sagði frá því, sein hún vissi um
málið. Hin skýra frásagnargáfa liennar kom
sér vel, þegar segja þurfti nákvæmlega frá
einhverju. Hún sleppti engu, jók engu við,
og hin örugga dómgreind hennar hafði fyr-
ir löngu áunnið henni tiltrú keisarafjölskyld-
unnar. Þegar keisarinn hafði fengið þær
upplýsingar, sem liún gat í té látið, ílnigaði
Iiann þögull málið.
— Þessa þrjá menn verður að vera húið
að finna fyrir hádegi á morgun, sagði hann
loks. Þér sögðuð, greifynja, að þeir heyrðu
til húsurunum í lífverði mínum? Er skýrsl-
an hjá lögreglustjóranum?
Greifynjan svaraði játandi. Keisari lét kalla
til sín áreiðanlegan mann, gaf skipanir sínar
og sneri sér síðan að keisaradrottningunni.
— Þú skalt þó sjá það, góða mín, sagði liann,
að ég get verndað kynsystur þínar. Og livað
nnindir þú gera undir þessum kringumstæð-
um ?
— Ég mundi eigi hafa hina minnstu með-
aumkun með sökudólgunum, svaraði hún.
— Ágætt, við hugsum á sama veg, að því
að ég bezt fæ séð.
Síðan sagði hann við Gretsky greifynju,
sem heið eftir skipun hans: — Ég þakka
yður, greifynja, að þér kunngerðuð mér þetta
óréttlæti. Maður getur því miður ekki yfir-
litið allt sjálfur og er því oft lélega þjónað.
Það er hamingja og heiður fyrir krúnuna
að vita sig studda af hjörtum sem yðar.
Þau gengu aftur til gestasalsins, þar sem
samræðan snerist enn um sama efni. Og það
reyndist ógerningur að koma af stað um-
ræðum um önnur mál, og fundurinn leyst-
ist brátt upp. Framh,
Hann kveikti Ijós
Tilcinkuá I)r. Sig. Júl. Jóhanacssyni.
Hann gekk á nwðal fjöldans
meS GuS í för meS sér;
og kveikti í hjörtum IjósiS
sem kœrleiksylinn ber.
Hann veitt-i gleSibrosin,
sem glœSa í hverri sál
þá innri töfra lxljóma,
sem t.úlka lífsins mál.
Hann rétti bróSurhendi
aS hjúkra og þerra tár,
og andans líkn hann breiddi
á aumingjanna sár.
Hann átti ei gulliS fagra
sem freistar sálu manns:
en byr frá góSu hjarta
liann gaf til vona lands.
Já, hann er gamall maSur,
sem gaf, en þáSi ei neitt,
og gráu hárin segja
þái sögu, er fórn gat veitt.
Já, hann er mynd þess göfgis,
sem mesla sýnir dáS;
og GuS er í för meS honum
sem givSum hefur stráS.
Bergthór Emil Johnson.
ALLUR ER VARINN GÓttUR.
— Hvers vegna koinið þér svona snemnia á sl«l
herra Smith? sagði lestarstjórinn. Það erl1
klukknstundir þangað til lestin yðar á að úira
ðin»’
tv®r
Það er vegna þess, að þegar ég-kein á st°
man ég eftir öllu. seni ég hef gleymt heima
vegna verð ég að koma svo snenima, að ég
iði»;l-
þeff
hafi 1,1
til að fara heini aftur og sækja það, án I,,í's
11»“
missa af lestinni, svaraði Smith.
Wall Street Jour’,a‘