Heimilisblaðið - 01.05.1952, Blaðsíða 11

EI M I LI S B L A Ð IÐ
83
Jyrirfundust engin um herra
“erridge.
HJennirnir tveir, sem eft-
ir stóðu í skrifstofunni,
stóðu hreyfingarlausir sem
rayndastyttur. Prófessorinn
yar sá, sem fyrr tók að sýna
a sér lífsmark, smám saman.
T-ann var nú líkari dómara en
t'okkru sinni fyrr á ævinni,
er hann sneri sér hægt við
rétti höndina í áttina til
'■'úboðans.
*— Séra Pringle, sagði hann.
bið yður afsökunar. Ég bið
yður einungis að fyrirgefa
hugsanir, sem hrærðust
'o innra með mér, enda þótt
p^r væru að vísu ekki nema
^úlfmótaðar. En sá, sem ekki
yiðurkennir staðreynd á borð
bessa, hefur enga heimild
að kallast vísindamaður.
' Ég geri ráð fyrir, að við
^ttum að gera einhverjar
yrirspurnir, sagði Pringle
6'0s og á báðum áttum. Get-
bér hringt heim til hans
gengið úr skugga um,
v°rt hann hefur farið heim
t'l sin?
^ Ég veit ekki, hvort hann
^efur nokkurn síma, svaraði
Penshaw, töluvert annars
ugar. Hann á heima einhvers
ytaðar nálægt Hampstead,
^eld ég. En ég geri ráð fyrir,
einhver muni koma hingað
sPyrjast fynr um hann,
Vlr>i hans eða fjölskyldu fer
fengja eftir honum.
. Getum við gefið lýsingu
a bonum, ef lögreglan skyldi
i. la okkur um hana? spurði
binn.
Lögreglan! sagði prófess-
°ri_Pn og vaknaði af drauma-
j °^i sínu. —. Lýsingu . . .
a' bann var að sjá eins og
0 “ er flest, er ég hræddur
um, nema hann notaði gler-
augu. Þetta var einn af bess_
um sléttrökuðu mönnum. En
lögreglan . . . heyrið þér mig,
hvað í ósköpunum eigum við
að gera í bessu dæmalausa
máli?
— Ég veit, hvað ég ætti
að gera, sagði séra Pringle
ákveðinn. Ég fer með bessa
bók beint til bess eina rétta
doktor Hankeys og spyr hann,
hver fjandinn hér sé eigin-
lega á seyði. Hann á heima
tiltölulega skammt héðan, og
svo kem ég strax aftur og
segi yður, hvað hann hefur
um þetta að segja.
— Já, það er sennilega
bezt, sagði prófessorinn að
lokum og settist niður, alveg
örmagna. Það leit út fyrir,
að honum létti í bili við að
hafa losnað við ábyrgðina, en
lengi eftir að hratt og ákveð-
ið fótatak litla trúboðans
hafði hljóðnað á götunni fyrir
utan, sat prófessorinn enn í
sömu stellingum og mændi
út í bláinn eins og maður í
dásvefni.
Hann sat enn á sama stól
og næstum bví í sömu stell-
ingum, er sama hraða fóta-
takið kvað aftur við á gang-
stéttinni fyrir utan og trú-
boðinn kom inn, og í þetta
sinn — bað sá prófessorinn
strax — tómhentur.
— Doktor Hankey vildi
hafa bókina hjá sér um stund
og hugsa málið, sagði Pringle
hátíðlegri röddu. Svo óskaði
hann bess> að. við kæmum
báðir til sín, svo að hann
gæti sagt okkur, hver hans
skoðun á málinu væri. Hann
lét sérstaklega í ljósi ba ósk
sína, að bér, herra prófessor,
kæmuð með mér næst.
Openshaw sat enn um
stund og horfði begjandi fram
fyrir sig, en síðan sagði hann
allt í einu:
— Hver fjandinn er bessi
doktor Hankey?
— Það er næstum því á.
yður að heyra, að þér álítið
hann vera fjandann sjálfan,
sagði Pringle brosandi, enda
geri ég ráð fyrir, að allmörg-
um hafi virzt svo vera. Það
fór allmikið- orð af honum
á sinn hátt, en frægð hans
hófst aðallega, er hann var í
Indlandi. Þar helgaði hann sig
rannsókn á töfrum barlendra
manna og bvílíkum viðfangs-
efnum, svo að hann er kann-
ske ekki sérlega kunnur mað-
ur hér í Englandi. Hann er
horaður, gulur, lítill púki,
haltur á öðrum fæti og van-
stilltur á geði, en nú virðist
hann vera farinn að stunda
venjuleg og virðingarverð
kennslustörf hér í borginni,
og ég veit ekki um neitt, sem
hægt er að telja honum bein-
línis til lasts — nema ef baÓ
telst að einhverju leyti til
lasts, að vera eini maðurinn,
sem líkur eru til að viti nokk-
ur skil á þessari fráleitu sögu.
Prófessor Openshaw stóð
þunglega á fætur og gekk að
símanum. Hann hringdi til
Föður Brown og breytti sam-
komulagi beirra um sameigin-
legan hádegisverð í sameigin-
legan kvöldverð, svo að ekk-
ert gæti verið því til fyrir-
stöðu, að hann gæti farið
með hinum manninum til Ind-
landslæknisins. Síðan settist
hann niður aftur, kveikti sér í
vindli og sökkti sér aftur
niður í hinar óútreiknanlegu
hugleiðingar sínar.
FAÐIR BROWN gekk inn í
veitingahúsið, bar sem beir
höfðu ákveðið að borða sam-
an kvöldverð, og beið stund-