Heimilisblaðið - 01.05.1952, Blaðsíða 32

104
HEIMILISBLAÐIP
SKÁKÞATTLR
Á „Skákþingi Reykjavíkur" 1950
kepptu 24 menn í meistaraflokki.
Er það mesta þátttaka, sem nokk-
urn tíma hefur verið í þeim flokki.
í undanrásum voru tefldar níu um-
ferðir eftir Monrad-kerfi. En 10
efstu menn tefldu síðan til úrslita,
einn við alla og allir við einn.
í undanrásunum urðu Guðjón M.
Sigurðsson og Benóny Benedikts-
son hlutskarpastir. En í úrslita-
keppninni bar Guðmundur S.
Guðmundsson sigur úr býtum.
Skákin, sem hér fer á eftir var
tefld í undanrásunum. Sveinn og
Baldur hlutu 5% vinning hvor og
voru í 5.—10. sæti.
Frönsk vörn.
10. Rd7—f8
Of hættulegt er að hrókera vegna
11. Bxh7 + , KxB, 12. Rg5 + ,
Kg8, 13. Dd3—f5, 14. Dh3 o. s.
frv. — Fram að þessu hafa báðir
keppendur fylgt kunnum leiðum
(smb. skákina Aljechin—Capa-
blanca A.V.R.O. 1938). En'nú vík-
ur Baldur af hinum troðnu slóðum.
11. h2—h4 Bc8—d7
12. g2—g3 Bb4—e7
13. Kfl—g2 a7—a5
14. a2—a3 Rc6—a7
Svartur undirbýr að leika fram
b-peðinu.
15. Re2—c3 Db6—c6
16. a3—a4
Hindrar framrás b-peðsins. Svart-
ur reynir þá aðra sóknarleið.
Hvítt: Sveinn Kristinsson. 16. Dc6- —b6
Svart: Baldur Möller. 17. Ddl—e2 Ra7- —c6
1. d2—d4 e7—e6 18. Bcl—e3 Rc6- —b4
2. e2—e4 d7—d5 19. Bd3—d5 Bd7- —c6
3. Rbl—d2 Rg8—f6 20. Rf3—el Rf8- —d7
Betra svar var 3. —c5 eða 3. 21. Rel—d3 Rb4 x d3
-d X e. Hinn gerði leikur gefur 22. De2 X d3
hvitum óþarflega mikið svigrúm
og sterka peðastöðu á miðborðinu.
Nú finnur Baldur skemmtilega
leið út úr þrengingunum.
4. e4—e5 Rf6—d7 22. Rd7 x e5!
5. Bfl—-d3 c7—c5 23. d4 x e5 d5—d4 +
6. c2—c3 Rb8—c6 24. Kg2—h3 d4 x e3
7. Rgl—e2 DdS—b6 25. Dd3xe3 Db6 x e3
8. Rd2—f3 c5 x d4 26. f2 x e3 0—0
9. c3 x d4 Bf8—b4 27. Hhl—dl Hf8—d8
10. Kel—f 1.' 28. HdlxdS Ha8 x d8
29. Bb5 x c5 b7 xc5
Baldur Möller. 30. Hal—dl Hd8 x dl
a b c d c r g b 31. Rc3 x dl Be7—b4
W 6 «ÍB
í í ~ * i t
« 4 í
HHHI fi
Jafntefli virðist nú Skammt .und-
an, en tími beggja er nú senn á
þrotum og eru næstum leikir leikn-
ir mjög hratt.
32. Kh3—g2 Bb4—el
33. Kg2—f3 Kg8—f8
34. b2—b3 h7—h5
35. Rdl—b2 Kf8—e7
36. Rb2—c4 f7—f6
37. Kf3—f4 f6 x e5 ?
abcdefgh
Sveinn Kristinsson.
Staðan eftir 10. Ieik hvíts.
Hvítur hefur sóknarmöguleika á
kóngsvæng og forðast því öll upp-
skipti. Ef 10. Bd2 þá 10. —B x B,
11. D x B, Db4 og svart hefur engu
verra tafl.
Tapleikurinn.
38. Kf4—g5! Bel x g3
39. Rc4 x a5 Ke7—d6
40. Kg5 x h5 Kd6—c5
41. Kh5—g5 e5—e4
42. Ra5—c4 Kc5—b4
43. a4—a5 Kb4 x b3
44. a5—a6 Bg3—b8
45. Rc4—a5 + gefið.
sæknu menn hinna nýjustú
aðferða, þeir, sem vilja et0
gras og banna mönnuffl a
drekka vín. Um vin sinn °f-'
deilubróður, Bernard Shaw»
segir hann: „Herra Shaw skil'
ur það ekki, að það, serrt '
okkar augum er dýrmætt °S
þess vert, að því sé unnað, el
einmitt manneskjan — ^111
gamla ölkæra, kredduskap
andi, stríðandí, fallandí, mun
aðargjarna, virðingarverða
manneskja“. Hann teflir frarn
manninum úr hópi alþýðunn
ar gegn yfirstéttinni í hvaða
mynd sem er. Dickens vai
meistari hans í bókmenntun
um og „mesti heiður hans vai
sá, að hann kunni ekki að
lýsa ,,gentlemanni““. Hin góð
viljaða kenning: „Það el
ómögulegt að hata nokkuin
hlut að undanteknum hug
myndum“ var Chesterton
meira virði en allt annað, en
hann prédikaði líka stórkost
lega um lystisemdir þessa
heims. Lífið var honum kyn^
ugt ævintýri, og hann vilð1
ganga fram og hrópa til hop®
ins alls, hinna margvíslegu fa
bjána, sem ganga án a
hina litlu og mjóu hringstté3
sína: „Reynið eitt einasta el
vita andartak að ímyn ®
ykkur, að grasið sé grænt-
Hann segir ekki, eins og best
ir prédikarar, að án kristin
dómsins verði heimurinn baí
* ti.l*’
borinn eða vondur eða
gangslaus eða innihaldslau5'
hann segir það, sem ætlast
til að hafi langtum sterká1
áhrif á þann, sem talað er vl ^
sem sé, að án kristindómsl11'
sé ekki gaman að lifa í helJ1
inum.
■ / .