Heimilisblaðið - 01.05.1952, Blaðsíða 4

76
heimilisblað1*1
sögnum; hann las þær -annað-
hvort eða hlýddi á þær sagð-
ar, er hann var barn, og þeg-
ar hann stækkaði, skrifaði
hann þær sjálfur og teiknaði
myndir í þær. Honum var
mikil raun að því að eignast
engin börn, en hann þreytt-
ist aldrei á því að leika við
börn annarra, teikna karla
fyrir þau, segja þeim ævin-
týri og leika allar mögulegar
listir. Þegar móðir ein, sem
hafði miklar áhyggjur út af
menntun sonar síns, spurði
hann, hvort hann hefði lært
nokkuð, er hann var boðinn
í te til Chestertons hins mikla,
fékk hún þetta svar: ,,Nei, en
þú hefðir átt að sjá hann Gil-
bert, þegar hann greip boll-
urnar á lofti með munnin-
um!“ Hann vildi alltaf laða
fram hið ótruflaða, hug-
myndaríka barnseðli hjá
mönnum, og þegar hann átti
að útskýra tilveru Guðs fyrir
þeim náttúruvísindamönnum
samtíðar sinnar, sem héldu
því fram, að lifandi máttur
ætti sér engan stað í alheim-
inum, þar eð hann væri bund-
inn órjúfanlegum lögmálum
einum saman, hrópaði hann:
„Lítið til barnanna! Það er
einmitt ofgnótt þeirra af lífs-
orku, sem veldur því, að þau
óska þess, að hlutirnir endur-
taki sig í óbreyttri mynd.
„Gerðu það aftur“, er hið sí-
fellda viðkvæði þeirra, og
fullorðni maðurinn gerir það
aftur, þangað til hann er
næstum því örmagna, því að
fullorðið fólk er ekki nógu
sterkt til þess að njóta fá-
breytileikans. En ef til vill er
Guð nógu sterkur til þess að
hafa ánægju af tilbreytingar-
leysinu. Ef til vill segir Guð
á hverjum morgni „gerðu það
aftur“ við sólina og á hverju
kvöldi „gerðu það aftur“ við
tunglið!“
Hann var mikið út af fyrir
sig í skólanum, og höfuðvið-
fangsefni hans voru 1 því
fólgin að teikna hvar sem
auðið var í bækur sínar skop-
teikningar af kennurum, áber-
andi stjórnmálamönnum og
atriði úr leikritum Shakes-
peares. Hann var stórvaxinn,
hirðuleysislegur og ótrúlega
klunnalegur og viðutan, og
var hann því mjög ólíkur fé-
lögum sínum, bæði andlega
og líkamlega. Hann gleymdi
öllu „en þó leysir hann starf
sitt vel af hendi, þegar hann
man eftir því; hann ætti að
vera í vinnustofu listamanns
en ekki í skóla“, segir yfir-
kennarinn í bekknum hans um
hann, þegar Chesterton er 13
ára, og þrem árum síðar eru
ummælin þessi: „Mjög hugs-
unarlaus en mjög skynsam-
ur“. En hann tók sig til og
varð formaður málfundafélags
skólans og skrifaði í hvert
einasta tölublað málgagns fé-
lagsins, sem Umræður nefnd-
ist. Þegar skólafélagar hans
héldu til Oxford og Cam-
bridge, fór Chesterton í mynd-
listarskóla og sótti jafnframt
því bókmenntafyrirlestra í
háskólann í Lundúnum. Þá
virðist hann enn hafa fengizt
mest við kappræður og rök-
ræður, þar til honum loksins
datt í hug að skrifa niður
hugsanir sínar. Hann gerðist
blaðamaður og taldi sig alla
ævi síðan blaðamann, hvað
sem leið öllum afrekum ha*1
á sviði ljóðagerðar og srr>a
sagna. „Blöðin“, segir haP11
Q0
„eru skóli örðugleikanna
hinnar þungbæru auðmýhta'
Þau eru mesta afrekið, seI
nokkru sinni hefur komið B1^
ir augu manna, án þesS
nafns höfundar þess hafi vel
ið að nokkru getið, síðan hjn^
ar miklu kristnu dómki''hiu
voru reistar".
Það er fátt um nákv^1
tímamörk í ævisögu Chest^
tons. Hann vissi sjaldan sla
ur, hvaða dagur var.
Hao11
di
sendi vini sínum svohljóðan
leið
símskeyti og borgaði nm
fyrir svarskeyti: „Var Pa
kvöld, sem ég átti að hein
sækja þig eða hvenær?1
Sval"
ið var á þessa leið: „Ekkj^
dag, sem er þriðjudagur, he
ur á miðvikudaginn kemn'
Hann mætti ekki, þegar
han11
ha’11'
sé''
sv°'
tröoft'
átti að flytja fyrirlestra
gíeymdi þeim eða lét aka
á þveröfugan stað. Enn el
símskeyti frá honum,
hljóðandi: „Er í Harbor
Hvar á ég að vera?“ Bak j
það felst sú staðreynd, að V
skipti hann litlu sem e „p
máli, að hann flutti árið 1' ^
frá Lundúnum til BeaC°n(
field. En hins vegar vi> ^
annað hafa orðið þyng’a •*
metunum, sem sé það, ao
1901 kvæntist hann Fi'an
Blogg. Hún virðist hafa íe $
þýðingarmiklu hlutverki 1
enda þótt svo vl1- j
hans,
sem hann hafi aldrei
veP
sí»'
heima, heldur eytt öllum ^
um stundum á litlu knæP ^
um við Fleet Street og St>‘ ,
, fgflO
götur blaðanna og utge> ^
anna og neytt þar °ls