Heimilisblaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 34

sitja í rólegheitum við fótagaflinn og reykja
pipu.
Áður en Tómas fékk tíma til að spyrja
einhvers, lyfti Marteinn hendinni í viðvör-
unarskyni og sagði: „Það er allt eins og það
á að vera — vertu bara rólegur. Ég er bú-
inn að fara í bað og borða morgunverð, og
það sama skalt þú gera. Það er frídagur hjá
okkur, gamli vinur, kapteinn Jónas Mansel
vinnur fyrir okkur sem stendur.“
,,Já, en —“
,,Ég hef sagt honum alla sólarsöguna,“
sagði Marteinn. „Hann þekkir alla málavexti
frá upphafi til enda. Við sátum í tvær
klukkustundir í gærkvöldi og töluðum sam-
an, og klukkan fimm í morgun lagði hann
af stað til að hefja starf sitt. Við eigum að
hitta hann í kvöld klukkan níu, og þá fáum
við að vita, hvað á daginn hefur drifið og
hvað hann leggur til málanna.
Og taktu eftir, Tómas, við höfum verið
svínheppnir. Fyrst og fremst vegna þess, að
Mansel er sérfræðingur í þeirri grein, sem
við höfum reynt okkur í, og þá ekki síður
vegna þess, að hann er hreinn og beinn
snillingur. Hann er svo útfarinn, að það er
alveg ótrúlegt. Ég skal segja þér dæmi:
„Segðu mér nokkuð,“ sagði ég við hann
í gærkvöldi, „hvernig fóruð þér að því að
sjá í gegnum klæðaburð okkar?“
„Það hefði ég aldrei getað,“ sagði hann,
„ef það hefði ekki verið vegna eins hlutar.
Um leið og ég sá ykkur, hélt ég, að þið
væruð það sem þið lituð út fyrir að vera.
En ég hef lært blindramál talsvert og get
lesið af vörum fólks það, sem það segir, og
þegar þið sátuð og töluðuð saman, sá ég,
hvað þið sögðuð. Það vakti undrun mína,
því að það er mjög sjaldgæft, að franskir
kolamokarar tali sín á milli lýtalausa ensku.“
„Það var vel af sér vikið,“ sagði Tómas
hrifinn.
„í öðru lagi,“ sagði Marteinn, „hefur það
um langt árabil verið honum mikið kapps-
mál að finna Shamer og koma upp um hann,
en hann hefur ekki ennþá svo mikið sem
komizt á spor hans. Hann þekkir „Blauta
flaggið“ — hann hefur verið þar, en nokkur
ár eru liðin síðan. Það er hættulegur staður,
segir hann, hann hefði ekki sloppið lifandi
út, ef hann hefði hætt sér þangað inn aftur.
Og í þriðja lagi —“
„I þriðja lagi?“ sagði Tómas.
„Já, það er nú það bezta af því öllu satf1
an. Manstu, að hann sagði, að hann vser’
að leita að manni nokkrum?“
„Já, einhverjum Rudy. Hann sagði ald1'01'
hvað þessi Rudy hefði gert af sér.“
Marteinn hallaði sér fram og augu hans
leiftruðu.
„Rudy er einn aðalmaðurinn, sem stai■
rækir hvíta þrælasölu i Suður-Ameríku.
því leiðir, að Mansel veit allt um stai'fs
aðferðir þrælasalanna. Síðustu þrjár vikur11
ar hefur hann ekki gert annað en að at
sér upplýsinga um þessi viðskipti, sem elU
rekin héðan frá Rouen og Le Havre.“
Tómas dró djúpt að sér andann.
Hann var vægast sagt þakklátur. örvSB^t
ing hans breyttist í von — og jafnvel P°
hann væri ekki svo bjartsýnn að halda, 3
hættan væri um garð gengin, vissi hann nU'
að andstæðingarnir hefðu ekki a\gjörleSfl
yfirhöndina.
Það leið góð stund, þá herti hann
hugann og spurði: „Hvað aðhefst Manse
dag?“
„Hann er að snuðra uppi skip,“ sa^
Marteinn. „Hann veit, að fórnardýr hvjt;U
þrælasölunnar eru oft flutt frá Rouen til
Havre í vistabáti, og þar eru þau færð uU
borð í suður-amerískt skip. Hann er að lel^U
uppi þennan vistabát, og það er ekki hlanP1,
að þvi að staðsetja hann. Hann er alltat
ferðinni yfirleitt — í fulkomlega lögleS°u
erindum — en enginn veit, að í lestinm
komið fyrir nokkrum leyniklefum. Mansfi
veit þetta, og hann þekkir nafnið á bátn
um og útlit hans. Það er alveg óskiljan*e'
lán, að við skyldum hitta hann. „Fyrst ÞeP
ar við höfðum fundið hann,“ segir hanUg
„erum við komnir inn á rétta braut —
því skilyrði auðvitað, að Shamer geri alvð^
úr hótun sinni. Og það er ég alveg sannf^1 ,
ur um, segir hann. Katrín verður seld
pútnahús í Suður-Ameríku, það er arðv®2*1
leið til að koma henni fyrir kattarnef
þegar hún er á annað borð komin þanga'
gætir hún vissulega tungu sinnar.“
Tómas hlustaði alveg forviða.
„Þessi vistabátur," sagði Marteinn, i>e'
ef ég má komast svo að orði, sú forsto ^
sem Katrín verður að ganga í gegnum
í þessari forstofu tökum við tveir oka
sæti.“ Frh. í næsta blaði-
ð,
oé
254 — HEIMILISBLAÐIÐ