Heimilisblaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 22

TVeim mínútum fyrir lokuU
Dyggðin uppsker sín laun, er sagt. Þannig er það
í þessari litlu sögu, þar sem dyggðin er þolinmæðin.
Elsa stóð fyrir framan spegilinn í litla
ganginum milli verzlunarinnar og birgða-
geymslunnar. Hún var vel ánægð með þá
mynd, sem hún sá. Með varalitnum lag-
færði hún línur varanna og hún var í þann
veginn að fara að snyrta hár sitt, þegar
búðardyrnar voru opnaðar.
Elsa lagði frá sér greiðuna og andvarp-
aði. Tveim mínútum fyrir lokun! Þar við
bættist, að þetta var eldri frú — það voru
einmitt þesskonar viðskiptavinir, sem Elsu
var einna mest í nöp við. Af reynslu sinni
vissi hún, að þessar tvær mínútur myndu
engan veginn hrökkva til.
Bæði eigandinn, hr. Santner, og verzlun-
arstýran, ungfrú Thurner, voru önnum kaf-
in við að stilla út í sýningargluggann. Elsa
var neydd til að taka þessa afgreiðslu að sér.
Frúin heilsaði henni þurrlega og settist
á stól fyrir framan búðarborðið. Hún tók
af sér hanzkana. Hún. fór sér rólega. Hún
hafði ábyggilega flýtt sér mikið til þess að
ná hingað fyrir lokun og þurfti nú að kasta
mæðinni.
Elsu gramdist þetta, þar eð hún hafði
mælt sér mót við Eirík, en reyndi þó að
brosa til viðskiptavinarins.
,,Ég vildi gjarnan líta á handtöskur,“
sagði frúin loks.
„Gjörið svo vel,“ sagði Elsa, eins elsku-
lega og hún gat. „Hafið þér einhverja á-
kveðna gerð í huga?“
„Nei — jú, ef þér vilduð sýna mér elP
hverjar handarhaldslausar.“
„Eitt andartak.“ Elsa sneri sér við e
tók nokkrar töskur niður úr hillu. Me
hún stóð og sneri baki við viðskiptavin1®
um, gat hún gefið gremju sinni útrás. 1 g
ar hún sneri sér aftur við, brosti hun
nýju.
Frúin leit mjög gagnrýnandi á tösku1^
ar, hún opnaði þær og rannsakaði þær vau
lega að innan.
„Nei, þetta er ekki við mitt hæfi>
frú,“ sagði hún. „Þetta er alls ekki Þ® ’
sem ég er að leita að. Hafið þér ekki el°
hverjar aðrar gerðir?“
tóK
Elsa kreisti bros fram á varirnar og ' .
enn nokkrar töskur fram. Ef til vill .
henni litizt betur á þessa frú, ef hún ne^
komið um miðjan daginn, en einmitt
fannst Elsu hún óþolandi. Hugsið ykku^
að koma inn í verzlun tveim mínu
fyrir lokun og hafa ekki minnstu huguA11
um, hvað maður vill.
eftií
■ðr1
et>
Það leit ekki út fyrir, að frúin tæki e
ergilegu augnaráði Elsu og inniby1^1
gremju. Hún horfði áfjáð á töskurnar
gat ekki ákveðið sig.
Elsa tók niður hverja einustu gerð, ijeUjj
henni á gæðin og sagði henni verðið, 111
þess sem hún gaf klukkunni auga. Það
komið langt fram yfir lokun. Ungfrú Tn
>'c_______
\ -
s
t
HeimiltiMaiiÍ
óskar lesendum sínum gleSilegra jóla }
og farsœls nýs árs.

242 — HEIMILISBLAÐIÐ