Heimilisblaðið - 01.09.1963, Side 29

að ég veit um flestallt, sem þér hafið gert
í þessu landi, og framkomu yðar þarf ég
sízt að lasta. Ég viðurkenni, að margt í
fortíð yðar er mér ókunnugt um, en það
skiptir varla máli...“
„Þér hafið veitt oss eftirför?"
„Já, einmitt, síðan þér skilduð við Moni-
^r á mánudagskvöld. Og mér fannst for-
sjónin sannarlega vera mér hliðholl, þeg-
^r þér komuð út úr gistihúsinu án þess að
úg hreyfði hönd né fót til þess.“
Læknirinn brosti eins og elskulegur,
gamall öldungur og spennti greipar fram-
an á maganum.
„Hvernig hefðuð þér farið að því að
tæla okkur út?“
„Ó, það skiptir engu máli eða hvað? En
ég get fullvissað yður um það, að ég hafði
að minnsta kosti þrjár aðferðir til þess.
°g nú viljið þér víst fá að heyra eitthvað
um ungfrú Kerlon?“
„Já, er hún hér?“
„Auðvitað! Hvar ætti hún svo sem að
vera? Ég skildi eftir orðsendingu á gisti-
húsinu á mánudagskvöldið og sagði henni
írá, hvernig á hvarfi yðar stæði. Ég stakk
UPP á því, að ungfrú Kerlon keypti yður
lausan, og hún var sannarlega fús til þess
eftir símtal daginn eftir.“
„Kaupa mig lausan? Ég skil þetta ekki
fyllilega.“
„Nú, herra Bering, mér skilst, að hún
hafi sérstakt dálæti á yður. Hún kom hing-
að af frjálsum vilja með því skilyrði, að
eg léti yður lausan að morgni afmælisdags-
^ns, þegar hún verður tuttugu og fimm ára.
Eg skal efna loforðið, því að ég er vanur
að gera það. Þér þurfið alls ekki að hafa
fhyggjur út af því. Ég er líka alls ókvíð-
lr)n, því að ég geri auðvitað mínar ráð-
stafanir til þess að tryggja þagmælsku
yðar.“
„Einmitt það?“ sagði Henry kuldalega.
>.Þá eruð þér fjandi duglegur náungi, dr.
Laul. Þér getið ekki neytt mig til þess nema
Pá með svívirðilegum pyndingum, og það
samræmist ekki loforði yðar.“
ór. Paul hristi höfuðið með auðsærri
Vanþóknun og hallaði sér áfram. Hann
hafði setzt á körfustólinn við arininn.
»Eg er fjandi duglegur!“ mælti hann
^EIMILISBLAÐIÐ
rólega. „Málið liggur líka ljóst fyrir. Það
sem lokar vörum Alicear og gerir hana
auðsveipa, hlýtur líka að verða yðar af-
staða til málsins. Hún gaf sig fram til að
bjarga lífi yðar. Á sama hátt hljótið þér
að verða þögull sem gröfin til að bjarga
lífi hennar.“
„Það er sitthvað að lofa og standa við
það,“ sagði Henry.
Dr. Paul hallaði sér enn lengra fram, og
nú sást djúp hrukka á enni hans: „Ég vil
eindregið fara þess á leit við yður, að þér
hættið að draga dár að gildi loforða
minna,“ sagði hann. „Ég er mjög viðkvæm-
ur fyrir því, ef menn áræða að draga orð
mín í efa. Ef menn gera það, herra Bering,
verð ég reiður, og þá eru engin takmörk
fyrir því, sem getur komið fyrir.“
Henry einblíndi á lækninn án þess að
mæla orð af vörum.
„Jæja annars, við skulum nú ekki verða
of hátíðlegir,“ sagði dr. Paul og brosti
kuldalega. „Ég verð að segja yður, að ég
notaði Gaby til að gabba yður dálítið áðan.
Það er ekki föstudagur í dag, heldur að-
eins miðvikudagur. Ég segi yður þetta,
svo að þér gerið yður ekki tálvonir um, að
þér losnið héðan á morgun. Afmælisdagur
Alicear er ekki fyrr en á laugardag, og ég
get ekki látið yður lausan þá, því að laugar-
dagur er óheppilegur til mikils uppgjörs.
En mánudaginn 28. júní verðið þér frjáls
ferða yðar. Þótt þér segðuzt mundu koma
aftur innan stundar með heila riddaraliðs-
herdeild, þá læt ég yður samt lausan, en
með afturkomu yðar setjið þér öryggi
Alicear í voða. En ef þér viljið halda skil-
yrði það, sem ég set upp, þá getið þér
reiknað með því, að leiðir ykkar Alicear
liggi saman, áður en langt um líður. Skil-
yrðið er það, að þér segið ekkert um allt
þetta mál í þrjá mánuði.“
Læknirinn tók vindlaveski upp úr vas-
anum og skar framan af vindli af mikilli
nákvæmni. Jafnframt leit hann í átt til
sígarettanna, sem Gaby hafði sett á nátt-
borðið hjá Henry.
„Fáið yður sígarettu,“ sagði hann. „Ég
er viss um, að unga stúlkan hefur ekkert
á móti því. Hún er líka hrifin af yður, svo
að þér getið víst með réttu kallazt kvenna-
205