Heimilisblaðið - 01.01.1966, Blaðsíða 25

mig ekki. Hann sagði þetta aðeins til að
hjálpa mér, þegar Kitten — þú veizt hvað
Kitten sagði------“
Svo þagnaði hún.
„Já, ég heyrði hvað Kitten sagði,“ tók
hann fram í fyrir henni stuttlega. En hon-
um var einnig Ijóst, að dóttir hans hafði
ekki svarað spurningu hans til fulls.
XVIII.
SVARIÐ
Árla næsta morgun hringdi Dan á dyr
hjá Norman lækni og bað um að fá að
tala við Margie.
„Ungfrú Margie er enn ekki komin á
fætur,“ svaraði Nancy. „Hún svaf víst ekki
svo mikið í nótt, vesalingurinn. Gætuð þér
ekki komið síðar, herra Lester?“
En það gat Dan auðsjáanlega ekki.
„Segið henni, að ég verði að tala við
hana. Ég hef tekið mér frí frá starfi og
verð að vera kominn á skrifstofuna upp
úr morgunverðartíma,“ sagði hann óþolin-
móður.
Margie var vakandi, og Nancy varð
ósjálfrátt hugsað sem svo, að henni hefði
ekki komið blundur á brá alla nóttina.
„Herra Lester er hér kominn,“ sagði
hún. „Hann kveðst nauðsynlega þurfa að
ná tali af yður. Ég hef sagt honum, að þér
væruð enn ekki komin á fætur, en hann
vildi samt sem áður fá að biða.“
„Segið herra Lester, að ég skuli koma
eins fljótt niður og ég get,“ svaraði Margie.
Þegar hún skömmu síðar hljóp niður
stigann, minntist hún þess, að ekki var
liðið langt síðan hjarta hennar hamraði
af eftirvæntingu og gleði, ef hún vissi, að
Dan var kominn. Það voru ekki nema ör-
fáar vikur síðan hún hafði vonazt til að
mega endurlifa þá tilfinningu. En nú var
henni Ijóst, að hún átti aldrei eftir að upp-
lifa slíkt framar þar sem Dan var annars
vegai'.
„Margie!“ hálfhrópaði Dan um leið og
hún gekk inn úr dyrunum. „Það getur ekki
verið satt, er það? Þú ert ekki trúlofuð
Alek Wyman. Ég kom hingað þegar í stað,
því ég verð að vita sannleikann. Þú getur
ekki verið trúlofuð honum. .. . “
„Jú, það er ég, Dan.“ Hvað annað gat
hún sagt, eftir loforðið sem hún hafði gefið
Aiek? En hún sneri sér undan um leið og
hún sagði það.
Hann gekk til hennar og tók um hand-
legg hennar. „Ég — ég neita að trúa því,
Margie. Þú hlýtur þó að sjá, að hann er
vafasamur maður. Hvernig gætirðu verið
orðin svo blind, að þú sæir það ekki?“
„Þú hefur ekkert leyfi til að tala þannig,
Dan,“ svaraði hún reiðilega og ákveðið.
„Það er ekki satt. Að vísu voru þau Kitt-
en og Alek vinir áður fyrr, en það var líka
allt og sumt. Hann hefur aldrei lofað því
að giftast henni. . . . “
„Heldurðu, að Kitten hefði gert sig að
öðru eins viðundri og hún gerði í gærkvöldi,
ef þau hefðu aðeins verið góðir vinir?“
greip hann fram í fyrir henni þykkju-
þungur.
Hún var orðin náföl. Og skyndilega fann
hún fyrir slíkri örvæntingu og öryggisleysi,
að það olli henni næstum líkamlegri van-
líðan.
„Nei, þessu geturðu ekki svarað,“ mælti
hann sigri hrósandi. „Þú veizt vel, að ég
hef rétt fyrir mér. Ég hélt heldur ekki,
að þú værir stúlka af því tagi, sem vildir
vera í slagtogi við mann, sem heyrir öðr-
um til, Margie.“
„Talaðu ekki fleira, Dan,“ sagði hún
þreytulega. „Ef þú heldur áfram að tala
eins og þú gerir, er ég hrædd um, að ég
megi til að biðja þig um að fara.“
„Já, þú mátt biðja mig um að fara eins
oft og þú vilt, en þú getur ekki borið á
móti því, að ég hef á réttu að standa,“
hélt hann áfram og lá hátt rómur. „Þú
veizt vel, hvers konar náungi hann er. Þér
er máski sama — en gleymdu þvi ekki,
Margie, að það sem Alek Wyman hefur
gert Kitten, getur hann jafn auðveldlega
gert þér. Og hvernig ætii þér litist á
það?“
„Viltu vera svo góður að þegja, Dan!“
hrópaði Margie skyndilega og næstum sefa-
sjúk. „Þú hefur ekkert leyfi til að tala
HEIMILISBLAÐIÐ
25