Heimilisblaðið - 01.09.1969, Blaðsíða 42

„Ó, livað þaS er mikill liiti,“ stynur Palli. „Víst er
svo/ ‘ viðurkennir Kalli, „en við verðum fyrst að ná
áfangastað okkar, áður en við hvílum okkur! ‘ ‘ „Eu
bakpokinn minn er svo þungur,“ þrumar Palli. „Það
er minn sannarlega líka,“ svarar Kalli, „við liefð-
um ekki þurft að taka svona mikið nesti!“ „Veiztu
bara, Kalli?“ Palla liefur dottið snjallræði í liug.
„Það er heimskulegt að vera að burðast með allan
þennan mat, ættum við ekki að borða hann á stund-
inni?“ Og svo gæða þeir sér á steiktum kjúklinga-
lærum, smurðu brauði, pylsum og ávöxtum og njóta
þess vel. „Þá eru pokarnir tómir,“ muldrar Kalli,
„við skulum halda áfram. Já, vissulega eru pokarnir
tómir, en þeir gleymdu þvi að þeir verða að burðast
áfram með matinn —- nefnilega í maganum — og eru
nú orðnir of saddir og máttlausir og latir til göngu.
Kalli og Palli eru að koma úr borginni og voru að
fá sér málningu og pensla. Þeir ætla að mála hjá
sér forstofugólfið og það á að verða himinblátt, því
að báðum finnst þeim sá litur fallegur. „Við skulum
bera vel á, því að þá giidist það lengur/ ‘ segir Palli.
„Þú hefur ekkert vit á þessu,“ segir Kalli drýginda-
lega, „rétta aðferðin er að bera lítið á, en strjúka
vel úr og endurtaka þetta oft og láta málninguna
þorna vel á milli umferða. Þá liefjumst við handa!‘
Þeir máluðu gólfið þrisvar og lökkuðu það að lok'
um. Og þarna standa baugsanir og dázt að lianda-
verkum sínum. En þá er það allt eyðilagt fyrir þeiun
þegr pósturinn stingur bréfum inn um bréfarifuna a
liurðinni. Þau eru mörg, því það eru mánaðamót og
allir mánaðarreikningarnir að koma. „Laun heimsm3
er vanþakklæti," andvarpa Kalli Palli.