Heimilisblaðið - 01.03.1977, Blaðsíða 13

ég get kannski útskýrt það fyrir yður
síðar. Reyndar er það dálítið, sem mig
langar til að spyrja yður um, ungfrú Mill-
er; nokkuð sem mér hefur lengi legið á
hjarta.“
„Og hvað er það?“
„Meðal annars — hvað þér takið yður
fyrir hendur um helgar. Og hvort þér get-
ið hugsað yður að búa í London. Ég hafði
annars haldið, að þér kynnið betur við
yður úti í sveit. Svo langar mig til að vita,
hvort þér vilduð einhverntíma koma og
líta á garðyrkjustöðina okkar, þegar þér
eigið frí . . .“
„Hafið þér lengi ætlað yður að spyrja
hiig um þetta?“ spurði Audrey og var enn
ftijög undrandi.
George Allen brosti. ,,Á ég að segja
yður hvcLÖ lengi? — Alveg frá því ég sá
í fyrsta skipti myndina af yður á skrif-
borðinu hjá Frank . . .“
Kirkjan var nú rúin öllum blómum. Úti
fyrir hafði pálm.um og öðrum skreyting-
um verið hlaðið upp á flutningabíla. Rauðu
teppunum hafði verið rúllað saman.
Audrey og George urðu samferða út eft-
ir aðalskipinu, sömu leið og ungu brúð-
hjónin höfðu leiðst fyrir tveim klukku-
stundum.
Þau komu út í forkirkjuna. Audrey leit
við, og henni fannst hin rómantíska
stemmning enn liggja í loftinu — rétt
eins og hvaðeina væri sem þrungið af
Ungur Reykvíkingur bauð ungri, heldur feitlaginni
stúlku til kvöldverðar austur í Valhöll á Þingvöllum.
Strax og þjónustustúlkan kom að borðinu byrjaði
uhga stúlkan að panta.
— Eg ætla að fá tvöfaldan rækjukokkteil, súpu og
súpubrauð, siðan steik með kartöflum, grænmeti og
sosu, en á eftir rjómaís og ávaxtakokkteil og þar á
eftir kaffi og brauð. Þessu næst sneri hún sé að herr-
anum og spurði græðgislega:
'— Með hverju ættum við að skola þessu niður?
Ungi piiturinn leit flóttalega út um gluggann, en
Sagði síðan:
— Væri ekki ráð að við byrjuðum á ÞingvaUavatni?
henni. Það var eins og þau tvö stæðu á
þröskuldinum að einhverju öldungis nýju
— sem hana hafði sízt af öllu dreymt um.
Rétt við útgöngudyrnar kom George
auga á ljósleitt rósarblað, sem lá á gólf-
inu. Hann tók það upp.
„Þetta er blað úr brúðarvendinum,“
sagði hann við Audrey og strauk því laus-
lega yfir hönd hennar. „Vitið þér hvað
gömul þjóðtrú segir — að sú stúlka sem
eignist blað úr brúðarvendi, verði sjálf
orðin brúður áður en ár er liðið. Þess vegna
skuluð þér nú hafa gætur á öllu, ungfrú
Audrey!“
Hann lauk lófa hennar gætilega sam-
an utan um rósarblaðið. Andartaki síðar
sáu þau hvar verzlunarstýran kom. Ge-
orge var ekki lengi að taka í höndina á
Audrey og segja:
„Hittumst aftur á sunnudaginn! Sælar
á meðan!“
Hann gekk að bílnum sínum, sem hann
hafði lagt að kirkjubaki. Audrey horfði
á eftir honum dreymnum augum.
„Ungfrú Miller — eruð þér sofandi, eða
hvað? Við verðum að hraða okkur aftur
í verzlunina!“ sagði stýran. „Ég veit ekki
hvað maður á að halda um þessi brúðkaup.
Erill og önn frá morgni til kvölds — og
hvað fær maður svo út úr því öllu?“
Audrey svaraði ekki — nema brosið sem
lék um varir hennar hafi mátt skilja, eft-
ir atvikum, sem fullkomið svar.
3K
Árni var mikill á lofti. Eitt sinn er hann kom í
vinnuna, sagði hann félögum sínum að hann hefBi
trúlofað sig. — Þær verða sennilega margar von-
sviknar, sagði hann.
— Aðeins ein, skaut einn félagi hans inn í.
Þrir menn voru dregnir fyrir dómara, sem var
rangeygður. Hann spurði þann fyrsta:
— Ertu sekur eða ekki sekur?
— Ekki sekur.
— Hvað ert þú að tala fram í, spurði dómarinn.
— Ég sagði ekki eitt einasta orð, sagði sá þriðji.
HEIMILISBLAÐIÐ
49