Heimilisblaðið - 01.03.1977, Blaðsíða 36

„Mér er kalt,“ segir Kalli, „hér er skítakuldi." „Já,
það er slæmt, því við eigum ekkert í eldinn ... en
ég held ég hafi ráð við því.“ Og svo málar Palli stórar
myndir. Pyrst málar hann gula sól, sem sendir geisla
sína í allar áttir. Næsta mynd er af eyðimörk, þar
sem stendur egypzkur pýramídi og þar er líka stór
sól efst uppi. Síðasta myndin er af stóru báli. Þegar
Kalli hefur staðið nokkra stund og horft á mynd-
irnar tekur hann af sér trefilinn og fer úr jakkanum.
„Púh,“ segir hann, „við skulum opna glugga ... hér
er að verða ólíft fyrir hita.“
Kalli og Palli hafa lagt bretti yfir sótran stein.
Þegar annar þeirra hoppar upp á annan enda brettis-
ins, þýtur hinn í loft upp. Þetta er afar skemmti-
legur leikur. Skjaldbakan litla skemmtir sér vel við
að horfa á þetta. Þegar bangsarnir hafa leikið sér
um stund, kemur fíllinn og flóðhesturinn og segja,
að nú sé röðin komin að þeim, og ýta Kalla og Palla
til hliðar. Plóðhesturinn stendur nú á öðrum endan-
um á brettinu, en fíllinn stekkur upp á hinn endann
— en æ! Þeir eru allt of þungir og brettið brotnar
í miðju, svo að leikur þeirra fékk skjótan endi.