Heimilisblaðið - 01.03.1977, Síða 24

Skógarhöggsmaðurinn, sem varð forseti
EFTIR N. MADSEN-VORGOD
Þá greip hann utan um Jack með löng-
um, sterkum armleggjum sínum og sveifl-
aði honum í hring og varpaði honum síðan
til jarðar. En eins skjótt og köttur spratt
Jack hvað eftir annað á fætur,
„Sjáðu til, Jack,“ sagði Abe, „við er-
um jafn sterkir, svo við skulum hætta
þessu.“
„Gefstu ekki upp, annars skaltu halda
áfram,“ hrópaði Bill og hinir. Þeir héldu
að nú væri Abe orðinn hræddur og væri
að biðja sér vægðar.
En um leið reyndist Jack sá ódrengur
að bregða fæti fyrir Abe. En Abe greip
þá í kraga hans, lyfti honum upp og hélt
honum með útréttum armi frá sér.
Áflogaseggirnir sáu nú, að risi þeirra
var ofurliði borinn, en hrópuðu samt:
„Verðu þig, Jack!“
Ef Jack hefði haldið áfram, hefðu hinir
allir ráðist að Abe. En Jack langaði ekki
Iengur til að reyna afl sitt við mann, sem
gat haldið honum uppi með útréttum armi.
Og þegar Abe sleppti taki sínu, greip
Jack hönd hans og fullyrti, að hann væri
sá bezti félagi, sem nokkurn tíma hefði
komið í þeirra hóp.
Og vinátta þeirra varð varanleg. Tryggð
þeirra varð næstum söm og Davíðs og
Jónatans.
Upp frá þessum degi var veldi óaldar-
flokksins lokið í New Salem. Abe fann
að framferði þeirra og margir þeirra
gengu í lið með honum í baráttunni gegn
hvers konar ósvinnu, og seinna urðu þeir
góðir og gegnir menn. Kraftar og gott
hjartalag Abes höfðu meiri og betri áhrif
á þessu ruddalegu menn heldur en nokkr-
ar ávítur hefðu haft.
Ofutt sagði, brosandi út undir eyru,
við alla, sem hann átti tal við:
„Þetta sagði ég alltaf. í allri veröldinni
finnst ekki hans líki.“
1 New Salem fékk Abraham augnefnið
„Abe heiðursmaður". Og því hélt hann til
dauðadags.
Atburður sá, sem nú skal greint frá,
sýnir hve trúfastan vin Abe eignaðist í
Jack Armstrong, og hve mjög hann hafði
áhrif á hann. Til bæjarins kom ókunnug-
ur maður, sannarlegur áflogaseggur, sem
óð með skömmum upp á Jack.
„Þú ert ræfill og lygari,“ sagði Jack.
„Ég skal sýna þér, hver ég er,“ hróp-
aði aðkomumaðurinn.
En Jack endurtók skammaryrði sín.
Þá greip ókunni maðurinn lurk úr við-
arstafla og barði hann með honum slíkt
högg, að hann féll til jarðar. Hann komst
þó brátt á fætur og ætlaði samstundis að
stökkva á fjandmann sinn.
„Hættu þessu, Jack.“ hrópaði Abe, sem
var þar nærstaddur.
„Ég skal slá þetta úrhrak niður,“ hróp-
aði Jack bálvondur.
„Nei, Jack,“ sagði Abe, „við hér í bæn-
um höfum nú ákveðið að hætta öllum
áflogum. Ertu búinn að gleyma því?“
„En hann sló mig,“ sagði Jack.
„Hvað sagðir þú við hann?“ spurði Abe.
Þessi spurning hafði þau áhrif á Jack,
að hann varð rólegri. Hann tók að ihuga,
að kannski væri nú sökin ekki sízt sín.
„Ég kallaði hann ræfil og lygara.“
„Nú, einmitt! Hugsaðu þér, að þú kæm-
ir í ókunnugt byggðarlag og einhver segði,
að þú værir ræfill og lygari, hvað myndir
þú þá gera?“
60
HEIMILISBLAÐIÐ