Heimilisblaðið - 01.05.1979, Síða 19

Þvert um geð
Framhaldssag'a eftir Albert M. Tryencr
Það mundi þó varla líða á löngu, þang--
^ til einhverjir þeirra færu þangað út og
vörnuðu flóttamönnunum þannig hinnar
einustu útgönguleiðar. Curzon hoppaði nið-
Ur á veggsvalirnar. Ungu stúlkurnar
fylgdu eftir honum og staðnæmdust við
hHð hans hjá handriðinu. Hann leit niður
1 garðinn. Það voru fjórir til fimm metrar
njður. Hið skæra tunglsljós orsakaði djúpa
skugga undir veggnum, og enn þá var allt
S'rafkyrrt þama niðri.
„Þér verðið að stökkva niðuur fyrst,
sagði Jay hvíslandi. „Svo komum
við á eftir. Þér getið gripið okkur, þegar
Vlð látum okkur detta, hvorug okkar er
neitt verulega þung“.
Hann kinkaði kolli. Það var enginn tími
fil að yfirvega möguleikana. Það var um
að gera að komast burt frá aðalbygging-
unni eins fljótt og frekast var unnt. Hvað
Þau síðan ættu að gera, var ekki gott að
Segja, en ef til vill gætu þau komizt yfir
fl'jávirkið á einum eða öðrum stað, og ef
Sam Toomey hefði haft heppnina með sér
°!? komizt út fyrir með hestana, var enn
þá von, — en mjög lítil von. Curzon sveifl-
aði sér yfir handriðið, stóð eitt augnablik
með annan fótinn á veggsvalabrúninni
meðan hann valdi sér staðinn, þar sem
hann ætti að láta sig detta niður, og stökk
svo. Hann hafði kosið að láta sig detta í
lágan runna, sem óx mjög nálægt veggn-
um, og hann lenti í honum miðjum. Grein-
arnar drógu töluvert úr fallinu meðan hann
var að detta gegnum þær. Hann reif af
sér skinnið á nokkrum stöðum, og hann
verkjaði í fætuma, þegar hann kom niður,
en að öðru leyti hafði hann ekkert meiðzt.
Hann hlustaði með athygli. Hávaðinn
inni í salnum var svo mikill, að hann heyrð-
ist alla leið hingað út, og dynkirnir á fyrstu
hæðinni sögðu honum, að enn hefði ræn-
ingjunum ekki tekizt að brjóta upp hina
rammbyggilegu hurð. 1 sínu þögula hjarta
þakkaði Curzon don Garza Amor innilega
fyrir að hafa séð um að halda öllu svona
vel við á sínu vel víggirta heimili.
Nú heyrði hann hávaða frá forhlið aðal-
byggingarinnar, — brak, því næst brot-
hljóð í gleri. Nokkur köll heyrðust fyrir
utan og þungt fótatak manna, sem stukku
eftir steinflísunum. Curzon sá fram á, að
flótti mundi vera ómögulegur, ef ungu
súlkurnar hikuðu svo mikið sem eina mín-
er alls ekki rík, Micky, ekki eins og sakir
standa. Móðir mín, það er stjúpmóðir mín,
hún hefur heitið því, að ég skuli ekki fá
aeinn arf eftir föður minn — eða að
^innsta kosti ekki svo lengi sem hún lifir,
°8' hún er fremur ung að árum. Hún getur
hfað í mörg ár enn. Ef þú vilt mig ekki
^eimilisblaðið
núna, Micky, þá hlýt ég að álíta að það
sé vegna þess, að ég er ekki rík.“
Hann leit á hana ,og síðan þrýsti hann
henni ákaft að sér. „Já, þú virðist vera
reiðubúin að halda það versta um mig,“
sagði hann. „En ég skal áreiðanlega venja
þig af því eftirleiðis . . . “
91