Heimilisblaðið - 01.05.1979, Síða 32

margt fólk, þar á meðal var kaupmaður-
inn, sem með skelfingu sá hvar dóttir hans
lila lá að því er virtist meðvitundarlaus.
Án þess að yrða á nokkurn mann greip
hann hana í fangið og hraðaði sér með
hana heim á leið.
Karen litla var harla miður sín eftir
jökulkalt baðið. Hún var óðara háttuð nið-
ur í hlýtt rúm, og þrátt fyrir alla um-
hyggjusemi komst hún ekki hjá því að fá
megna lungnabólgu og lá um hríð milli
heims og helju. En smám saman komst
hún úr allri hættu, og þarf varla að taka
það fram, hvað foreldrar hennar voru
ánægð með það og þakklát forsjóninni.
En þau gleymdu heldur ekki honum Per
litla, sem án frekari umhugsunar hafði
farið út á ísinn og þar með bjargað lífi
litlu stúlkunnar. Það sama kvöld kom
kaupmaðurinn heim til Per og hringdi
dyrabjöllunni. Erindi hans var að segja
við móður drengsins, hversu mikils hann
mæti snarræði hans og hugrekki. Tárin
komu fram í augu hans er hann ávarpaði
Per: „Þú hefur sýnt, að þú ert bæði vilja-
sterkur og snarráður drengur, Per liti1'
og þessu skal ég aldrei gleyma. Ég var við-
skotaillur við þig í dag, — en hvers vii'ði
eru nokkrar brotnar flöskur eða egg, a
móts við það sem þú hefur gert fyrir okk-
ur öll? Ef þú kærir þig um, þá stendui'
þér starfið til boða eftir sem áður.“
Á eftir ræddu þau kaupmaðurinn og
móðir piltsins lengi saman. Ekki fer mörg'
um sögum af þeim orðaskiptum, en eftii’
ljómanum á andliti móður drengsins að
dæma, þá varð niðurstaða þeirra öll ja'
kvæð varðandi framtíð sonar hennar —'
hans Pers litla.
104
H E I M I L I S B L A Ð I Ð