Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 16

starfaði nótt og nýtan dag í þarfir hinna hrjáðn og smáðn,
og varð mikið ágengt. Var þess eigi langt að biða, að hún
ynni sér það transt og þá virðingu, sem ætíð fellur þeim í
skaut, er fylgja sannfæringu sinni af óbilandi þreki. Þólti
Jlestum sýnt, að hvatir hennar voru hreinar og göfugar, og
að henni gekk eigi annað til en brennandi meðaumkun
með fátæklingunum og löngun til að bæta kjör þeirra. Fór
svo að lokum, að hún var kjörin í skólanefnd í einu af fá-
lækrahverfum Lundúnaborgar, því engum voru hagir fátæk-
linga kunnari en henni og engum lá velferð þeirra meir á
lijarta, og starfaði hún í þeirri nefnd í nokkur ár af mikl-
um dugnaði, og gat sér hinn hezta orðstir.
Það sem einkendi Annie liesant mest á þessum árum,
insti kjarninn í eðli hennar, var brennandi mannkœrleikur
og fórnfýsi, sem ætíð fara saman hjá þroskuðum sáhun.
Fórnfýsin var hrein og bein ástriða bjá henni, hún var
allekin af brennandi þrá eftir að fórna sér fyrir aðra og
fyrir það, sem hún taldi sér æðra og meira, fyrir hugsjón-
ina, fyrir sannleikann. En hvað er sannleikur? Hann er
ekki ávalt auðfundinn, en hver sá maður, sem alvöru er
gæddur og æðri hvöt, linnir ekki látum fyr en hann íinnur
sannleikann. Sannleiksleitin verður að ástríðu, og þá fyrst cr
friðnum náð er sannleikurinn er fundinn. Svo var það með
Annie Besant. Undir niðri fullnægði efnishyggjan henni ekki,
og þessi tilfmning gróf meir og meir um sig hjá henni.
Nýjar rannsóknir leiddu það i Ijós, að ýmsar gátur voru
enn óráðnar, og hún þóttist sjá fram á, að þær ijrðu ekki
ráðnar til fullnustu af efnishyggjunni. Hún sökli sér niður í
eðlisfræði og efnafræði og tók fullnaðarpróf í þeim greinum.
En það stoðaði ekki, þrá hennar var ekki fullnægt. Kvöld
eitt um sólarlag vorið 1889 sat hún ein heima hjá sér í
lfi