Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 25

geta upp í víðfeðmri og kærleiksrilui sál. Við skulum {íví
reyna, að láta okkur farast vel og bróðurlega við þá sem á
einhvern liátt skiljast frá okkur að skoðunum, og freista
þess, hvort við getum ekki með vinsamlegum samræðum
komist að raun um, að skoðana ágreiningur okkar cr að
meslu leyti falinn í mismunandi skýringum ákveðinna hug-
taka, cn er enginn róttækur munur, — að eins orðamunur.
Okkur kemur þó að minsta kosti öllum saman um aðal-
grundvöll trúarinnar. Fyrir Jesúm Krist erum við allir
hræður. Er það ekki nægilegt? Sem kristnir bræður höfum
við allir sameiginlegt niark að keppa að; við skulum því
jafnframt reyna að komasl á sameiginlegan grundvöll lnigs-
ana, orða og gerðaco
Hann hætti að lala, og á eftir ræðu hans var djúp þögn,
eins og enginn óskaði að laka lil máls. Eg notaði þvi tæki-
færið til þess að alhuga söfnuðinn nánar. Oðru megin sals-
ins sálu klerkar, og meðal þeirra kom cg auga á rómversk-
kaþólskan kardinála, og biskup úr cngil-saxnesku kirkjunni.
Hinu megin voru fleiri, og þóltist eg vita að þar sætu frí-
kirkjumenn. Meðal þeirra stóð nú einn maður upp; var
það aldraður maður, hvilur fyrir hærum, og virtist all-
valdsmannslegur.
»Eg hafði vonað«, mælti hann, »að fyrstu orðin sem hér
væru töluð lcæmu af vörum einhvers af meðlimum hinna
tveggja aðalkirkjudeilda. En meður því að það heíir ekki
orðið svo, þá hika eg ekki við að byrja hér umræður. Pað
má fullyrða það, að ræða sú er við nú höfum hlustað á,
hljómaði til okkar eins og hvatningarsöngur lil bræðralags.
Einkunnarorð okkar ælti að vera: »kristnir brœðura. Pvi
við náum að eins takmarki voru með því að liafa orðtak
þetta fyrir okkur sem leiðarstjörnu. En sem »kristnir
4
25