Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Qupperneq 26

bræður« megum við ekki láta slaðar numið við það eitt að
fylgja Kristi, lieldur verðum við líka að trúa á liann scm
holdi klæddan guð. Eg hefi orðið þess var, að sumir játa
sig og kalla kristna, en gela þó ekki goldið jákvæði við
(lessari kenningu. Eg vona samt sem áður að þeir séu fáir,
en á hinn hóginn hýst eg við að augljóst sé, að ekki er
hægt að teljast til sama llokks og þeir, þegar um svo afar-
mikinn skoðanamismun er að ræða, þrált fyrir það, þótt við
berum fulla virðingu fyrir skoðunum þeirra á þessari kenn-
ingu sem öðrum. Mér virðist því, að það fyrsta sem hér
verður að gera sé, að allir játi sig sammála um holdgunar-
kenninguna«.
Um leið og ræðumaður settisl, reis enskur prestur á fælur
og mælli með sterkri og skýrri rödd:
»Við verðum auðvilað allir á sama máli og hróðir vor
sem nú talaði, um það að jálning holdgunarkenningarinnar
sé nauðsynleg. En hér þarf að skýra betur hvað átt er við
með »holdgun«. Við Engilsaxar lítum á meyjarfæðinguna
sem undirstöðu trúarjátningar okkar, og fyllingu hennar
sjáum við í upprisunni og himnaförinni. í sambandi við
Jiessi atriði er hinn andlegi skilningur sem felst í kirkju-
siðum vorum og sakramentalærdómunum. Til eru þeir
menn að visu meðal vor, sem neita þessu, og telja hold-
lekju Drottins eigi liafa farið fram fyr en eftir fæðinguna,
og eins að upprisan hafi verið atgerlega andleg. Ilvað á því
að verða játning hinnar nýju kirkju?«
Hvíslingar og hljóðskraf heyrðist um allan salinn þegar
ræðumaður hætti, og eg heyrði biskupinn vera í mjög alvar-
legri samræðu við einn af prestunum.
Að siðustu stóö hann upp. Hann byrjaði og talaði hægl
og rólega eins og hann yfirvegaði hvert orð: »Enska kirkjan
2fi