Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1915, Page 61

fram og aftur, og hugguðu og hjálpuðu liinum örvæntingar-
fullu, en aðrar hjálpuðu þeim sem með gleði liöfðu yfirgefið
líkamina sem þeir voru fjötraðir í áður, og leiddu þá nú
liærra upp til meira ljóss og yndis. Eg sá marga verða glaða
við að hitta áslvini, sem á undan voru farnir, og sem nú
komu lil móls við hina nýkomnu.
Það var dýrleg sjón. Andinn algerlega yfir efninu, lífið sigr-
andi, og dauðinn á ný yfirunninn af manninum eilífa.
()g eg sá að liann, sem slóð við lilið mér, var aðalleiðlog-
inn og hjálparinn í þessum dýrlega skara. Hann var mátturinn
sem úl var dreift hæði lil þeirra sem þjáðusl og hinna sem
llutlu þeim hjálp.
Eg féll á kné, fullur lolningar og þakklætis.
»Mundu«, sagði hann þá, »það sem þér hefir verið kenl, að
lifið er alslaðar, Ufið er eilift og híið þroskasl. Allir hlutir í
heiminum eru meðverkandi í ællunarverki guðs fyrir mennina,
og guð er kœrleikure.
Sýnin livarf. Veruleikinn, með öllum sínum takmörkunum
lokaðisl aftur um mig, en þó hélt eg eftir krafti þess andrúms-
lofls sem eg liafði andað að mér í nálægð lians, og sem hann
veilti þeim er þörfnuðust.
Sannarlega syrgja hinir vitru livorki lifendur né dauða.
(Iierald of the Star ’lt.)
()1