Heimir - 01.04.1910, Blaðsíða 8

176
HEIMIR
skóli lagði áherzlu á aö Kristur hefði haft einn A’ilja og einn til-
gang með guði. Um þessi atriði var deilt afar lengi, og inörg
kyrkjuþing haldin í því skyni að útkljá þau. Loks seint á sjö-
undu öld lauk deilunum,og kenningin um tvöfalda náttúru Krists,
mannlega og guðdómlega var viðtekin.
Upp úr skoöunum Aþanasíusar og hans fylgjenda varð til
þrenningar-rétttrúnaður sá, sem síðan gilti í kyrkjunni. Þeir
sem mestan þátt áttu í að útbreiða hann voru : Basel biskup
frá Caesareu, Gregoríus biskup frá Nyssa og Gregoríus frá Naz-
íanzen, sem allir voru uppi um miðja og á síöari hluta fjórðu
aldar. Þeir sögðu að faðirinn, sonurinn og andiíin heföu, hver
um sig, sérstakan guðdóm. Einkenni föðursins er að vera ó-
getinn, sonarins að vera getinn og andans aö ganga út af hinu
sameiginlega efni allra þriggja.
Þannig varð þrenningarkenning kyrkjunnar til smám saman
og eftir langar og harðar deilur. Hún á ekkert skylt við hinn
upprunalega kristindóm, en er bein afleiðing af áhrifum þeitn,
sem guðfræðingar kyrkjunnar urðu fyrir á annari og þriðju öld
úr öðrum áttum. Saga þrenningarkenningarinnar í fornkyrk-
junni hefir þýðingu fyrir skilning vorn á únítaratrúnni og upp-
runa hennar síðar, vegna þess að únítarar sjálfir í baráttu sinni
gegn þrenningar-rétttrúnaðinum hafa margoft notað þessar
sögulegu sannreyndir máli sínu til stuðnings. En um beint
samband, eins og á milli orsaka og afleiðinga, er hér naumast
að ræða, eins og sýnt inun verða frain á síðar.
Fra m hald G.A,
MINNI (SLANDS
KÆÐA EI'TIK DK. GEORGE BRANDES—I9OO
Vér erum nú á seinni tíinum oft og iðulega á það mintir,
að það hefði aðeins verið af hendingu eða gleymsku, að vér
héldum Islandi árið 1814. Og alt það sem er íslenzkt þýíji
fornnorskt en ekki forndanskt.