Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1920, Page 87

IÐUNN
í raeinum.
81
hennar, er hann sagði þetta, og hve sorg hennar var
djúp, þegar hún fleygði sér i faðm hans. Alt þetta
var nú orðinn kaldur, ánægjulaus leikur, sem búinn
var að standa yfir í mörg ár. En hann hafði upp-
fylt skyldur sínar öll þessi ár; hann hafði séð fyrir
heimilinu og verið konunni trúr. Hvað átti hann að
gera meira. Honum fanst þetta nóg. — —
Jón fann að ástin var búin að taka hann sínum
sterkustu tökum, en nú var það í — meinum! Hann
settist niður og studdi hönd undir kinn og gat varla
tára bundist. En svo leit hann á úrið og sá, að það
var kominn tími lil að vekja formanninn og fara að
draga. — — —
Venjulegast var talað um Eyrarfjörð með einhverri
dheit. Helzt var það fólk í fjarlægum sveitum, sem
hélt slíkum orðrómi á lofti um Eyrarfjörð; en fæð-
ingarskýrslurnar styrktu það, sem sagt var. Bænd-
urnir voru gramir yfir fólksstraumnum úr sveitunum
í fjörðinn, og foreldrar horfðu á eftir börnum sínum
þangað líkt og ofan í gröfina. Dæmin voru deginum
ijósari. Ungar stúlkur, sein fóru til Eyrarfjarðar, komu
uftur meira og minna spiltar. Sumar þóttust raunar
eiga þar svo ágætt og létu vel yfir lífinu, og þeiin
dauðleiddist, þegar þær komu heim í fámennið í
sveitunum, en hlökkuðu til allan veturinn að kom-
ast aftur til Eyrarfjarðar; og svo hófst útstreymið að
nýju með næsta sumri bæði af þeim, sem orðnar
voru veraldarvanar, og eins af hinum, sem voru að
eins nýbúnar að slíta barnsskónum.
Eftir því sem útgerðin óx, varð eftirsóknin eftir
nngu og dugiegu fólki meiri, og menn streymdu
þangað úr öllum áttum. En öllum gætnum og hugs-
andi mönnum stóð geigur af þessari áfergju fólks-
»ns í að komast í þjónustu »siIdarkonganna«. Ungu
Iðunn VI. 6