Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Síða 23

IÐUNN
Feröasaga um Suðurlönd.
17
gjarnlega lögreglustjóra þóknaðist að líta á vegabrjefið,
höldum við áfram til Delfi; þar leitar maður ekki lengur
véfrétta, guðirnir, sem veittu staðnum helgi og virðingu,
eru dánir, hörgar og hof jöfnuð við jörðu. Maður leitar
að ávöxtum hins nýja siðar og finnur ekkert. Þjóðin hefir
týnt sjálfri sér og ber þess ömurlegan vott.
Enn þá gnæfa hrikalegir tindar Olympos yfir ásum
Tempi og Litochoro í allri sinni dýrð. Maður efar það
ekki að þar hafi guðir búið, víðsýnir og voldugir guðir,
sem hvöttu stórhuga menn til hugdirfðar og stórræða.
Maður getur ekki neitað þeirri staðreynd, að fjöllin ólu
tápmestu þjóðirnar, og eins hinu, að Egyftar hlóðu
pýramída sína sem aflgjafa, af því að land þeirra hafði
ekki þegið þá í öndverðu af skaparanum.
Hin nýlega háfjallabraut Grikkja er eitt af meiri
mannvirkjum heimsins. Maður fer í ca 1000 metra hæð
yfir sléttum Thessalíu, ýmist í jarðgöngum, hengiflugi
eða kjarrivöxnum hlíðum. Línur og litir fjallanna minna
mjög á íslensku fjöllin, dalirnir fölgrænir með dimmblá-
um vatnadrögum. Þegar maður nálgast Aþenu, opnast
sjóndeildarhringurinn og firðir Grikklands blasa við með
sínum ótölulega eyjafjölda, landið verður frjósamara og
skógargróðurinn meiri. Langt að sér maður Akropolis
og hinar hvítu húsaraðir Aþenu, sem verða hvítari en
hvítar, þegar vorsólin hefir sviðið sýpresviðinn svartan
og pálmarnir láta blöðin hanga í þurkinum. Aþena er
glæsileg borg. Ef maður ber hana saman við enska
verksmiðjuborg, þá verður manni líkt og Sigurði, er
Hnipnaþi svá
at ganga nam
guma of fúsom
sundr of siþur
serkr járnofinn.
Iðunn X.
2