Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Blaðsíða 29

IÐUNN
Ferðasaga um Suðurlönd.
23
bygl minnismerki Viktors Emanuels, veigalítið og stíllaust
bákn, sem þjóðin er mjög hreykin af. Mér kom til hugar,
þegar eg sá þetta afsprengi hinnar nýju Ítalíu, að fram-
tíðarmöguleikar ítala á sviði listarinnar væru litlir, og að
svipaðri niðurstöðu komst eg við að skoða nýrri mál-
verkasöfn þeirra (að undanteknu safninu í Milano.)
Að ætla sér að lýsa Róm í stuttu máli er þýðingar-
laust og enn erviðara er að segja sögu borgarinnar í
fám dráttum.
Það er mikill munur á gladíatorum Colosseums á keis-
aratímunum og nútíðar ítala, sem lifir á því að »snuða«
útlendinga og eins á Vestu-meyjum og »Bar-dömum«
hinnar nýju Rómaborgar. Ferðalangur, sem dvelur í Róm,
kemst ekki hjá því að bera fortíð og nútíð borgarinnar
saman, það eru svo stórar og greinilegar andstæður.
Merkilegustu og sögulegustu menjar frá fyrstu tímum
kristninnar eru Katakomburnar, þ. e. a. s. grafhvelfingar
kristinna manna frá 1.—3. öld e. Kr. Þar sér maður
hvað mögulegt er að gera fyrir trú sína. Á þessum of-
sóknartímum, þegar það var lífshætta að taka kristna trú,
voru hvelfingarnar gerðar. Oft eru 2—5 hæðir (eða
gangar) hver upp af annari meitlaðar út í bergið, gangar
þeir og hvelfingar sem fundist hafa hingað til eru um
1000 km. að lengd, venjuleg breidd er um 1 meter og
hæðin rúmir 2 m. Grafirnar eru höggnar í veggina til
beggja handa, víða eru smá kapellur og ölturu, þar hafa
verið sungnar messur og haldnir fundir.
Katakomburnar eru skamt frá borginni, norðan til við
»Via Appia*. Þegar maður kemur á staðinn sér maður
engin ummerki, hógværir munkar leiða mann niður í
ríki dauðans og segja hroðalegar sögur, sem hafa gerst
fyrir þúsundum ára, og sýna minningartöflur og freskó-
málverk í barnalega einföldum en fögrum stíl, rödd