Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Qupperneq 33

IÐUNN
Sigurður Nordal: Heilindi.
27
hverju ættuð þér þá að launa það, sem gott er? Þér
eigið að launa gott með góðu, en ilt með réttlæti.* —
»Þér Vesturlandabúar* — hélt Tung Fu áfram — »þyk-
izt miklir af þeirri kenningu Hrists, að vér eigum að
gera þeim gott, sem hata oss og ofsækja. En er ástæða
til þess? Hvernig breyti þér eftir þessu fagra siðalög-
máli? Tökum styrjöldina miklu, sem nú stendur yfir, til
dæmis. Hafa þær þjóðir, sem á var ráðizt, launað ilt með
góðu? Nei, þær hafa snúizt til varnar af öllum mætti.
Hafa þær þá launað ilt með réttlæti? Nei, ekki einu
sinni það. Þær hafa reynt að gera óvinum sínum enn
meira tjón en þær höfðu sjálfar beðið. Þær hafa ekki
einungis launað ilt með illu, heldur viljað launa ilt með
verra. En hvað á þá að segja um þær þjóðir, er fyrri
gerðust til friðrofa? Þær hafa sett styrjöld í stað friðar.
Stappar ekki nærri því, að þær hafi launað gott með
illu?c Tung Fu sá með glöggu gestsauga, að bilið milli
hinna háleitu siðaskoðana, sem Norðurálfumenn viður-
kenna með vörum og penna, og lífernis þeirra og stjórn-
mála á hinn bóginn, er furðu mikið. Af því réð hann, að
siðspeki, Confuciuss væri hagnýtari en siðspeki Krists.
Hann dæmdi af ávöxtunum. Vera má, að hann hafi ekki
verið óhlutdrægur dómari. En mér virðast þó ummæli
ýmissa merkra manna um Kínverja benda til mikillar
festu og samkvæmni í fari þeirra.
Þessi ádeila Tung Fu á Vesturlandabúa rifjaðist á ein-
kennilega skýran hátt upp fyrir rnér, þegar eg las grein-
ina »Kristur eða Þór« í síðasta hefti Iðunnar. Einar H.
Kvaran lætur þar í veðri vaka, að eg hafi ráðizt á sig
fyrir að fylgja of fast kröfum Krists um kærleik og
fyrirgefningu (eg vík að því síðar, hvað ofhermt er í
þessu.) Hann kveður svo djarft að orði um sjálfan sig,
að sér sé ekki kunnugt um, að hann hafi hafnað kenn-