Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Síða 40

34
Sigurður Nordal:
IÐUNN
að refsingarákvæði bannlaganna eigi meira rétt á sér em
t. d. hegningarlaganna?
II.
Eg hef ekki bent á þessi atriði hér að framan af því,
að samkvæmni E. H. Kv. við sjálfan sig eða breytni
hans yfirleitt skifti út af fyrir sig miklu máli. Enda hef
eg skamt seilzt eftir dæmum. En það hefur atvikazt
svo, að um leið og hann sjálfrátt andmælir Skírnis-grein
minni, hefur hann ósjálfrátt staðfest aðalatriði hennar.
E. H. Kv. hefur andmælt grein minni svo sem eg
hefði framar öllu »ófrægt fyrirgefningarhugarfarið« og
»gylt hefndarhuginn.« Samkvæmt því skiftir hann bús
milli okkar. I minn hlut kemur heiðni og harðýðgi, hann
tekur að sjer kristnina og miskunnsemina. Nú er það
fjarri mér, að eg vilji nokkuð aftur kalla af því, sem eg
sagði um takmörk þau, sem fyrirgefningunni eru sett, og
gildi hegningarinnar í grein minni (bls. 148—49). En
flestum lesöndum mun þó hafa orðið ljóst, að eg lagði
meiri áherzlu á annað atriði. Eftir að hafa minzt á fyrir-
gefningar-boðskapinn í sögum E. H. Kv., segi eg: »En
nú eru til ýmsar tegundir fyrirgefningar-----------. Sumir
fyrirgefa af kærleika, af því að þeir eru heilagir menn.
Sumir af tómu þróttleysi og lítilmensku. Það skiftir því
mestu máli, á hvaða undirstöðu þessi boðskapur er reist-
url) í sögum E. H. Kv.« (bls. 138). Eg sýni síðan fram
á, að auk mannúðar og hygginda styðji hann umburðar-
lyndi sitt ýmist með því að dreifa allri ábyrgð og gera
hana marklausa, eða með því að kenna, að alt lífið sé
barnaleikur og hégómi. Niðurstaðan er »vorkunnsemi —
— — þar sem kærleikurinn kann að vera uppistaðan,
en kæruleysi er áreiðanlega ívafið« (bls. 144).
1) Auðkenl hér.