Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Qupperneq 48

42
Sigurður Nordal:
IÐUNN
maðurinn á endanum, ef hann fer nógu lengi í þessa öf-
ugu átt? E. H. Kv. talar um, að hið góða eigi að vinna
sigur. Á hverju, ef alt er af guði? Eða á að hugsa sér
hið illa sem eins konar barnasjúkdóm guðs, sem muni
líða hjá? Og ef þroskinn er undir syndinni kominn, þá
hverfur hann líklega með henni? En getum vér hugsað
oss líf án þroska? E. H. Kv. segir, að vér finnum aldrei
hið illa hreinræktað. M. ö. o., að guð sé altaf í syndar-
anum (sem er alt annað en að hann sé í syndinni) AI-
veg sama segir tvíhyggjan. En finnum vér á þessu til-
verustigi hið góða hreinræktað? Kristur sagði a. m. k.,
að enginn væri góður, nema guð einn.
En það er ekki von, að vel fari fyrir E. H. Kv. í
þessari vörn, þegar þess er gætt, í hve miklu basli
kristindómurinn hefur átt með einhyggjuna. Hún er arf-
ur frá Gyðingdómnum. ]ahve er ríkur harðstjóri, góður
og illur í einu, hjálpandi og hefnandi. Allar andstæður
rúmuðust innan veldis hans. Hann átti sér tvíeðli hinnar
austrænu sólar, sem vermdi jörðina og brendi á víxl.
Kristur hreinsar þessa guðshugmynd: guð er kær-
leikur, faðir vor. En frá þeim degi virðist ekki nema
önnur hlið tilverunnar vera á valdi þessa góða guðs.
Hver stjórnar því illa og á sök á því? Nú hefjast vel-
maktardagar kölska. Hann er ekki lengur vesæll, hæl-
dræpur höggormur, eins og í syndafallssögunni. Ekki
meðal sona guðs, eins og í Jobsbók. Hann verður vold-
ugur konungur, sem ræður sínu ríki, og milli hans og
guðs verður barátta um heimsvöldin. Hvernig sem hann
er bundinn, leikur hann samt lausum hala.
Eg skal ekki mæla bót þeim hugmyndum, sem al-
þýða og klerkar hafa gjört sér um »höfðingja myrkr-
anna«. Þær eru líklega á sinn hátt jafnófullkomnar og
hugmyndir vorar um konung ljósanna. Vér eigum enga