Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Qupperneq 50

44
Sigurður Nordal:
IDUNN
breyskleiki játanda hennar, heldur siðferðisvitund þeirra
rís sífell gegn henni.
En er ekki mótsögn í því, að saka mann bæði um
að halda einhyggjunni of fast fram og að breyta ekki
eftir henni? í öðru hvoru hefur hann rétt fyrir sér?
Hver veit nema þetta sé vissasta leiðin til þess að fara
ekki alveg á mis við sannleikann: að taka tvær and-
stæðar kenningar: játa aðra, en breyta eftir hinni ? Eg
held ekki. Fyrst og fremst eru óheilindin ill í sjálfu sér.
I öðru lagi kemst enginn hjá því, að skoðanir hans móti
smám saman breytni hans að einhverju leyti. Einhyggjan
er eins og sköpuð til þess, að hið veika manneðli taki
hana í þjónustu sína. Þegar um bresti eða brot annara
manna er að ræða, sem orðið hafa sjálfum oss til ama,
gleymum vér, að þau sé öll spunnin af góðum hvötum
öðrum þræði. Það er að vísu breyskleiki, en vér minn-
umst þess, að bæði þessi og annar breyskleiki sjálfra
vor er runninn frá hinni einu, fullkomnu uppsprettu
allrar tilveru, og hlýtur á endanum að snúast til góðs.
Og vér finnum líka daglega dæmi þess, hve einkar fúsir
vér erum að fyrirgefa þær yfirsjónir, sem á engan hátt
hafa komið í bága við sjálfa oss.
Mér finst mega skýra afstöðu einhyggju og tvíhyggju
til ills og góðs með Iitlu dæmi. Christian science neitar
tilveru alls ills, m. a. sjúkdóma. Þeir eru tóm ímyndun.
Þessi kenning gefst stundum vel. Sjúkdómurinn hverfur
fyrir þessari sterku trú. Stundum virðist hann hverfa,
en er eins og falinn eldur, sem gýs upp þegar minst
varir. Og oft meinar þessi trú játöndum sínum að leita
vissrar bótar læknisvísindanna, t. d. með uppskurði. Aft-
ur á móti er lækningaaðferð Coué reist á hagnýtri tví-
hyggju. Hann viðurkennir tilveru sjúkdóma og sýkla.
Hann vill láta beita læknislistinni svo langt sem hún