Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1926, Page 71

íðunn Djúpið mikla. 65
Skal nú vikið að helstu skoðunum manna á þessum
efnum:
Oblers telur óendanlegan sólnafjölda óhugsanlegan,
vegna þess að himininn mundi þá allur vera eitt blik-
andi ljóshaf.
Arrhenius telur sloknaðar sólir og myrkurþokur draga
svo mikið úr geislum sólnanna, að fjarlægar stjörnur
hverfi loks alveg. Rannsóknir á »B«stjörnum sýnir hið
gagnstæða. Efnið virðist hafa svo lítið rúmtak á móts við
geiminnn að þess gæti næsta lítið.
Seeliger telur, að væru sólirnar óendanlega margar
og efnismagn rúmsins óendanlega mikið, þá mundu ýmsar
stjörnur hafa óendanlegan hraða, en það er eigi til.
Charlier sýnir fram á að stærð og niðurskipun heims-
kerfanna geti hugsast sú,' að hvorki hraði sólna né birta
himins vrði á annan veg en er, þó að tala stjarna sé
ofan við öll tiltekin takmörk.
Hugsar hann sér að stjarnakerfin myndi sívaxandi
stærðarveldi. Hnettir mynda sólkerfi, sólkerfi mynda Vetr-
arbraut, Vetrarbrautir myndi nýtt stærðarveldi og svo
komi veldi yfir veldi. Millibilin vaxa einnig geisilega mikið,
að ætlun hans.
Margir hallast að þessari skoðun. Allavega er þetta of-
vaxið mannlegum skilning, en auðan geiminn fá menn
eigi sætt sig við.
II. Rúmið.
Víðátturnar þrjár. Allir hlutir hafa 3 víðáttur. Nefn-
ast þær lengd, breidd og hæð.
Engin af víðáttum þessurn getur skilið við nokkurn
hlut, án þess að hann hverfi með öllu.
Með því að sérhver hluti rúmsins hefir þessi 3 stærða-
Iðunn X. 5