Kirkjuritið - 01.04.1936, Síða 18

Stanlev Jones:
Kirkjuritið.
152
maðurinn vegna hvíldardagsins, svo að mannssonurinn
er jafnvel lierra hvíldardagsins“. Af þessu leiðir það, að
trúfélög og stofnanir eru vegna mannanna, en menn-
irnir ekki vegna þeirra. Þær eiga ekki að vera Pro-
krústesarrúm og mennirnir teygðir í þeim, svo að þeir
nái milli gaflanna, eða höggnir af þeim fætur, svo að
þeir komist þar fyrir. Slík rekkja er kommúnisminn að
verða, eftir því sem rétttrúnaður og harka fylgis-
manna lians vex. Vei þeim, sem víkja frá rétttrúnaði
lians, þeim skal fórna fyrir hann. Þar er hættan, að ljós
kommúnismans snúist i myrkur, eins og svo oft hefir
farið fvrir trúarbrögðunum. En Kristur visar veginn með
því að hefja gildi mannsins svo liátt, að það er jafnvel
meira en allur sjónarheimurinn hið ytra. Hann mat að
engu allan mun á yfirstétt og undirstétt Hann benti á
æðra ætterni. Hann rendi augunum yfir þá, er kring
um hann sátu, og mælti: „Sjá, hér er móðir mín og
bræður mínir. Þvi að hver sem gjörir vilja Guðs sá er
hróðir minn og syslir og móðir“. Hér var um skyldleika
að ræða, sem var ofar líkamlegum ættum einstaklinga
og þjóða og tengdi þá alla í eitt bræðralag', sem gjörðu
vilja Guðs. Sá skyldleiki knýtti jarðnesk ættarbönd við
himininn. Jesús lýsti honum í þessum tveimur setning-
um: „Einn er faðir yðar“ .... „Og þér eruð allir bræð-
ur“ (Matt. 23, 8n.). Kjarni alls þess, er lög'málið bauð og'
spámennirnir, var sá að dómi hans, að elska Guð og ná-
ungann. Það var svo einfalt og þó svo djúpt, að lengra
verður ekki komist. Menn hafa raunar leitast við að
skilgreina trúna enn færri orðum: „Þú átl að elska ná-
unga þinn“. En það er að greina það sundur, sem er
óaðgreinanlegt. Það er banvænt hvoru um sig. Órofa-
sambandið í milli sést glögt í kenningu og lífi Krists.
Hann sagði: „í fangelsi var ég' og' þér komuð til mín“.
Öll mannleg eymd og neyð tekur til hans um aldur.
Hann er í fangelsi með liverjum fanga, hvort sem það
eru lögin, örbirgðin eða félagsskipunin, sem hefir felt