Kirkjuritið - 01.04.1936, Blaðsíða 30

164
Jón Helgason:
Kirkjuritið.
og er nú prestur vió sjómannakirkju í Grimsby. Hélt ég
i fyrstu, að erkibiskupi hefði verið kunnugt um íslenzkt
þjóðerni prestskonunnar og í því tilefni mælst Lil þess,
að ég' aðstoðaði við vígslu manns hennar. En því neitaði
hann og þótti honum þetta ekki síður en mér harla ein-
kennileg og ánægjuleg tilviljun, ef um tilviljun skyldi
vera að ræða. Síðan heim kom úr utanför minni hefi ég
fengið bréf frá þessum sænska presti og mynd af þeim
lijónum og lítilli stúlku, sem þau eiga, og þykir mér
vænt um að eiga þetta til minja um þessi atvik.
Þriðjudagsmorgun kl. 9 kvaddi ég svo liina miklu og
fögru Parísarhorg. En þaðan var nú haldið beina leið
norður til Bryssel. Kirkjuráð evangeliskra safnaða í
Belgiu liafði gert okkur, fulltrúum Norðurlandakirkn-
anna orð að koma við í Bryssel á heimleiðinni, til þess
að kynna okkur allan hag' hinna evangeliskn safnaða
þar á nálægum tíma. En hin evangeliska kirkja er þar i
landi aðeins örlítil minnihlutakirkja, sem á við fremur
þröngan kost að búa; því að landsmenn eru að miklum
meiri hluta katólskir af hug og hjarta. Komum við til
hinnar fögru belgisku höfuðborgar um kl. 1 eftir hádegi
og tók nefnd andlegrar stéttar manna á móti okkur á
járnhrautarstöðinni og ók með okkur að hótelli einu
(„L’hotel Cecil“) í liöfuðgötu borgarinnar, þar sem við
skyldum liafa náttstað. Settumst við þar að dagverði og
hvíldum okkur stundarkorn eftir járnbrautarhristinginn.
Eins og kunnugt er var næstliðið sumar haldin mikil
sýning þar í borginni og hafði móttökunefnd hagað dag-
skrá á þá leið, að tími jæði aflögum til þess einnig að
koma þar við. Kl. var ekið með okkur gesti til sýn-
ingarinnar, og gengum við þar um í tvo klukkutíma og
virtum fyrir okkur aðallega sýningarhýsi Norðurlanda-
þjóðanna þriggja og Finnlands. Neita ég því ekki, að
það kom talsvert við hjarlað í mér, að þar var hvergi
neitt að sjá frá mínu eigin landi, og það því fremur sem