Kirkjuritið - 01.04.1936, Side 28

162
.Tón Helgason:
Kirkjuritið.
biskupsins og þacS þess heldur, sem ég hafði aldrei verið
viðstaddur sænska prestsvígslu og lék nokkur forvitni á
að sjá með hvaða hætti liún færi fram. Klæddur sænsk-
um skrúða tók ég svo þátt í vígslu-athöfn þessari. Að
sjálfsögðu fór hún fram með mikilli prýði, en ég fékk
ekki betur séð en að prestsvígslu-athöfnin eins og tíðk-
ast hjá oss sé til muna hátíðlegri en hin sænska, eins og
hún var um hönd höfð þarna. Hér var enginn til þess
að lýsa vígslu. Venjan er sú, að prestvísgla fer fram að
sænskum sið á eftir guðsþjónustu á helgum degi. Hefir
þá verið auglýst af prédikunarstól, hvað fram ætti að
fara að lokinni guðsþjónustu og beðið fyrir vígsluþegum.
Hér fór vígsla fram á undan — eða í byrjun — guðsþjón-
uslu og var ekkert auglýst áður um athöfnina og engin
bæn flutt af prédikunarstól, heldur strax að sungnum
prestsvígslusálmi hyrjað á sjálfri athöfninni. Má vera
að auglýsing vígslu með fyrirbæn hafi farið fram í kirkj-
unni sunnudaginn áður án þess ég þó geti fullyrt
nokkuð um það. Þá saknaði ég okkar gamla fallega víxl-
söngs í vigsluupphafi („Veni, sancte spiritus. Reple tu-
orum corda fidelium, o. s. frv.) Hér hyrjaði biskup á
stuttri bæn frá altari og hélt siðan vígsluræðu sina. Eins
og við mátti búast af öðrum eins manni og erkibiskupi
Svía var ræðan hin snjallasta. Að ræðulokum lásum við,
sem þarna aðstoðuðum, sinn ritningarkaflann hver, en
erkibiskup ávarpaði síðan söfnuðinn og hvatti til fyrir-
bænar fyrir vígsluþega, og lét því næst vígsluþega hafa
\dir postulegu trúarjátninguna i heyranda hljóði. Að þvi
loknu lagði erkibiskupinn fjórar spurningar fyrir
vígsluþega, en vigsluþegi játaði þeim öllum og mælti
síðan: „Ég, N. N„ heiti þvi fyrir augliti lifanda Guðs og
með reikningsskapardaginn fyrir augum að gjöra alt
þetta með trúmensku og samvizkusemi eftir þeirri náð,
sem Guð gefur mér til þess“. Þá var sungið á sænsku
sálmsversið, sem hjá oss myndar latneska vixlsönginn.
En á meðan var vígsluþegi skrýddur prestsskrúða og að