Kirkjuritið - 01.04.1936, Blaðsíða 33

Kirkjuritið.
Parísarför.
167
þessu ógleymanlega ferðalagi um lönd og staði, er áður
voru mér að mestu leyti ókuimug.
í Kaupmannaliöfn fékk ég nú vikudvöl vegna óliag-
stæðra skipaferða. Liðu þeir dagar ærið fljótt, því að
heita mátti að liver dagur væri fyrirfram áskipaður.
Næstsíðasta kveldið, sem ég dvaldi þar í borginni flutli
ég á samkomu Dansk-íslenzka félagsins erindi um
Hannes biskup Finnsson. Var þar mikið fjölmenni sam-
ankomið, en sérstaklega höfðu niðjar Hannesar biskups,
sem búsettir eru þar í borginni, fjölment, til þess að kynn-
ast æfiferli þessa íslenzka langafa síns og langalangafa,
sem fæstir þeirra þektu nema lítilsháttar af óljósri af-
spurn. Er ekki ofmælt, að þar voru eftirtektarsamir og,
að því er ég hygg, þakklátir áheyrendur.
Fyrra skiftið, sem ég dvaldi i Höfn, slapp ég' alveg
við blaðamanna-heimsóknir, en i seinna skiftið ekki. Eru
þær heimsóknir farnar að verða bein plága ferðamönn-
um og oftast lítið á því að byggja, sem þeir liafa eftir
manni og láta hlöð sín flylja lesendunum. f þetta skifti
slapp ég þó fremur vel. Hnýsni fréttaspyrjenda snerist
hjá öllum um Oxfordlireyfinguna, álit mitt á henni og
hvaða viðtökur Oxford-menn mundu fá, ef kæmu fylktu
liði til íslands á næsta vori. Um síðari spurninguna hlaut
ég að verjast allra frétta og um fyrri spurninguna gat
ég ekki annað sagt en það, sem satt var, að ég væri
hreyfinguniii ókunnugur nema helzt af blaðagreinum.
En með því að ég, af skiljanlegum ástæðum, hafði eng-
ar athugasemdir við lireyfinguna á liraðbergi, þá þurfti
ekki meira til þess að „taka mig til inntektar“ sem hálf-
gildings Oxfordmann í einni blaðagreininni út af við-
talinu við mig! En kvinnan, sem þar hélt á penna, frétti
ég seinna, að væri eldheitur fjdgjandi hinnar nýju
hreyfingar.
Laugardag 2. nóv. steig ég svo aftur á skipsfjöl. Vegna