Kirkjuritið - 01.04.1936, Blaðsíða 19

Kirkjuritið.
Kristur og kommúnisniinn.
153
liann i fjötra. Hann hefir verið kvalinn á þúsund víg-
völlum og þrælkaður í þúsund verksmiðjum. „Manns-
sonurinn verður að líða margt“, sagði liann — já, auð-
vitað, af þvi að synir mannanna verða að líða margt og
hver þjáning þeirra er einnig kvöl lians. Svo framar-
lega sem mannssonurinn tekur all þetta á sig — og það
hlýtur hann að gjöra, því að það er eðli og aðall kærleik-
ans — þá er þetta sannleikur, að „flóðaldan af ægikvöl
heimsins brýzt inn í eitt hjarta“. í dauðastríðinu á
krossinum hugsaði Jesús til óvina sinna: „Faðir, fyrir-
gef þeim, því að þeir vita ekki, hvað þeir gjöra“. Og
seinasta afrek lians var að hoða bandingja lausn: „í
dag skaltu vera með mér í Paradís“. En er hann gat
ekki lengur unnið meira fyrir aðra — „vissi að alt var
nú þegar fullkomnað“ — þá lmgsaði liann um sjálfan
sig: „Mig þyrstir“. Þa'nnig var öll æfi hans. Þarfir ann-
ara fyrst og fremst.
Þessum heita kærleika sínum til mannanna lýsti hann,
er hann sagði: „Nýtt boðorð gef ég yður: Þér skuluð
elska hvern annan d sama hátt og ég hefi elskað yður“.
Menn eiga ekki aðeins að elska hverir aðra, heldur
elska á sama hátt og Jesús elskaði þá. Þeir eiga að þjóna
eins og liann. Það eru grundvallarlögin í samfélaginu
nýja, sem hann kom lil að stofna, guðsríkinu. Og andi
Iians hélt áfram að kenna lærisveinum hans iiið sama.
Þegar Pétur hikaði við að fara til heiðingjanna, þá sagði
andinn honum að fara og sýndi honum, að „fyrir Guði
er ekkert manngreinarálit“. Og Páll postuli kendi það,
að Guð liefði látið út frá einum sérhverja þjóð manna
byggja all vfirborð jarðarinnar og ennfremur þetta:
„Hér er ekki Gyðingur né grískur, hér er ekki jjræll né
frjáls maður, hér er ekki karl né kona, því að þér eruð
allir einn maður í samfélaginu við Krist Jesúm“. En
jafnframt sá hann glögt, að það var ekki nóg, að alt
manngreinarálit hyrfi, það var aðeins neikvætt, en já-
kvæða hliðin þessi: „Berið hver annars hyrðar og upp-