Kirkjuritið - 01.04.1936, Blaðsíða 41

KirkjuritiS.
ERLENDAR FRÉTTIR.
Frá Indlandi.
'í enska blaðinu ,,The Christian World“ hefir nýlega birzt mjög
athyglisverð grein um trúarástand lægstu stéttarinnar á Indlandi.
Ahugi fer mjög vaxandi hjá henni á því að kynna sér kristin-
dóminn og taka kristna trú. Hafa jafnvel stórir bópar þyrpst inn
í kirkjuna á siðustu tímum.
Það er Gandhi, sem hefir manna mest og bezt komið hinni
kúguðu stétt til meiri þroska; og nú hefir einhver nafnkendasti
leiðtogi hennar, dr. Ambedkar, hvatt hana alla til þess að hafna
Hindúisma og aðhyllast þau trúarbrögð, er haldi fram jafnrétti
hennar við aðrar stéttir þjóðfélagsins. Múhamedstrúarmenn og
ýmsir trúarflokkar aðrir hafa boðið þessum miljónum, sem telj-
ast til lægstu stéttarinnar, að ganga inn i söfnuði sina umsvifa-
laust. En kristnir leiðtogar fara sér bægar. Þeir liirða ekki um
það. að menn streymi inn í söfnuði sína, meðan hugir þeirra og
hjörtu eru enn ósnortin af kristindóminum. Þeir sýna þeim mestu
samúð eins og bræðrum sínum og systrum ogtaka fagnandi hverj-
um þeim, er gengur Kristi á hönd.
Þessi aðstaða mun vafalaust vera rétt og leiða lil mikillar bless-
unar. Árangur hennar er þegar kominn skýrt i ljós. Um alt Ind-
land sækja stórir flokkar til trúboðanna og biðja um fræðslu um
Krist og því næst inngöngu í kirkjuna. Leiðtogar þeirra láta svo
um mælt, að kristindómurinn sé eina trúin, sem þeir hafi hug á
að taka, og fyrir þeim vaki, að stétt þeirra öll, sjötíu miljónir,
snúist til kristinnar trúar á þessum mannsaldri.
Þúsundunum, sem nú gjörast kristnar, fer sífjölgandi. Þær munu
verða að miljónum, ef til vill mörgum miljónum, svo framarlega
sem kristnir söfnuðir Indlands og Vesturlanda bregðast ekki
skyldu sinni. Það má ekki segja við skarana, sem knýja á og biðja
um fræðslu, að þeir skuli bíða rólegir nokkur ár, unz þeim verði
sint. Þvi að þá liður hjá bezta tækifærið, sem nokkuru sinni hefir
boðist lil þess að útbreiða kristnina með miljónum manna á
skömmum tima.
Forstöðumenn trúboðsstöðvanna hafa tekið þá ákvörðun, að
allir skuli vinna í sameiningu. Kennendur i kristnum fræðum eru
sendir i þá staði, þar sem mest er sótt eftir fræðslu, og smásöfn-