Kirkjuritið - 01.12.1936, Qupperneq 32

Kirkjuritið.
JÓL í SVÍÞJÓÐ.
Það er í rauninni ekki hægt að lýsa jólum í Svíþjóð
svo, að það verði nokkuð tæmandi lýsing. Jól eru að
vísu altaf. jól, livar á hnettinum sem þau eru. — kjarni
helgarinnar er altaf sá sami, og þessvegna verður geð-
blærinn, andrúmsloftið yfir jólunum alstaðar eitthvað
líkt, en umhverfi og aðstæður eru býsna drjúg um að
skapa ýmiskonar siði og venjur.
Það, sem gerir það ennþá erfiðara að lýsa sænskum
jólum til nokkurrar hlítar, er það, að Svíþjóð er mörg
lén eða héruð, sem livert um sig kappkostar að verða
ekki eftirbátur hinna um það, að varðveita alt það,
sem heitir fornir siðir eða venjur. Þannig eru siðvenjur
og ýmiss bragur næsta ólíkur í ýmsum héruðum, og
gildir það ekki sízt um jólasiðina og jólavenjurnar.
Þessi rækl hefir einnig dregið fram og. skerpl ein-
kenni bygðanna, svo að þau hver um sig eru nokk-
uð alment viðurkend og tekin gild. T. d. er einkenni
Smálendinga talið liarðfylgi og dugnaður, „settu Smá-
lending á sandauðn og hann skal komast þar af“ er
einn málshátturinn, sem Svíum er tamur. Norrlending-
urinn fær orð fyrir að vera stórhrotinn og einarður;
Vármlendingurinn fyrir að vera viðkvæmur, liugsjóna-
ríkur og skáldhneigður (þaðan er Selma Lagerlöf) og
s. frv. o. s. frv.
1 höfuðborginni mætast allir straumar, ekki sízt fyrir
jólin. Járnbrautarlestirnar, sem renna inn í höfuðstað-
inn, eru þéttskipaðri en ella. Það er fólk hingað og þang-
að af landinu. Sumir af því, að þeir eiga ættingja í höf-
uðborginni, sem þeir ætla að njóta jólanna með, og enn