Kirkjuritið - 01.07.1940, Qupperneq 26

Prestastefnan.
Júli.
266
Hætturnar vofa yfir á höfum úti, þar sem hinir íslenzku her-
menn hætta lífi sínu í viðteitni sinni að vinna fyrir Island og
íslenzka þjóð og helga henni krafta sina. Hætturnar sýnast einnig
vofa yfir þeim, sem i landi eru. Öryggi Reykjavikur er í þeira
skilningi horfið. Nú skygnast menn um og skoða til lofts og út
til hafs, hvort óvinaher nálgist ekki land vort, sem hingað til
hefir, vegna legu sinnar, ekkert haft að óttast. — Frá þessum frið-
sama hæ, höfuðstað lands vors, er nú verið að flytja börnin
út um bygðir Iandsins að hætti þeirra þjóða, sem í ófriðnum
mikla eiga. Það litur svo út, sem að jjjóð vor geti átt i vændum
mjög erfiða tíma. Það er ekki hægt að sjá, hvað framundan er
i lífsbaráttu þjóðarinnar. Enginn veit, nema leiðir tokist til ann-
ara landa. Lífið í þessum bæ er nú með alt öðrum blæ en þér
hafið átt að venjast áður, og grunsemdir um óvænta örlagarika
atburði og kvíði hýr mönnum í huga. Ýmsir mannfundir, sem
ákveðið var að halda hér í bænum um þessar mundir, farast
fyrir vegna þess, að mönnum fanst óráðlegt að stuðla að þvi, að
mikill mannfjöldi væri hér saman kominn á hættu- og erfið-
leikatímum. Hinum ahnenna kirkjufundi, sem halda átti hér að
prestastefnunni aflokinni, hefir ])annig,- sem kunnugt er. verið
aflýst.
Ég veit, að ýinsir bjuggust við því, að þessari samkomu yrði
einnig frestað um skeið, bæði vegna erfiðleika á að ferðast,
hækkandi kostnaðar við ferðatög o. s. frv. En þegar ég tók að
hugleiða það mál, fann ég það fljótt, að prestastefnunni er ekki
gott að fresta. Prestastefnan hefir ávalt meðferðis einhver mál,
sem ekki þola bið. Ef til vill var aldrei mikilvægara fyrir oss
að hittast og ræða mál vor en einmitt nú á hættu tímum. Þegar
hið ytra syrtir og skuggarnir svífa yfir, er meiri þörf á að hyggja
að hinu innra lífi en nokkuru sinni áður. Nú var það hrýn
nauðsyn prestastétt landsins að hittast og ræða um málin, sem
sérhvern mann og sérhverja ])jóð varðar meir en alt annað.
Nú getur þjóðin þurft meir en nokkuru sinni áður á starfi voru
að halda. Nú getur hún þurft meir en nokkuru sinni áður á því
að halda að eiga athvarf kirkjunnar, athvarf Guðs. Á slikum
timum sem nú, þavf einmitt íslenzk prestastétt aÖ vera viðbúin.
Á slíkum tímum sem þessum, er það mikilvægast, að prestur-
inn finni og skilji, að honum er af Guði falið það hlutverk að
~vera á verði. Að hann er hinn sjálfkjörni andlegi foringi, hjálp-
ari og huggari, ])egar vandamálin rísa og reynsla þjóðarinnar
verður þungbær. Það er hið mikla hlutverk vort að telja kjark,
áræði og dug í þjóð vora um þessar mundir, að sannfæra hana
um, að hún eigi athvarf á hættutimpm, að birta henni sannleik-