Kirkjuritið - 01.04.1943, Blaðsíða 4

Apríl.
Sjóndeildarhringur kristindómsins.
Páskaræða eftir séra Ófeig Vigfússon prófast.
„Á meðal bræðra minna eg vil
út þitt lífsins orðið breiða,
upprisunnar fögnuð greiða
hverjum þeim, sem hlýða til.
Styrktu nú með orði og anda
anda minn og veika rödd,
svo þér megi vegsemd vanda
við þinn kærleik sálin glödd“.
Baksýn, umsýn og framsýn Nýjatestamentistrúarinnar og
kenningarinnar, eða sjónarsvið kristindómsins, í hans uppruna-
legri, eðlilegri og einfaldri mynd, í kenning, trú og líferni, skal
nú vera skoðunarefni vort á þessari heilögu hátíðarstund, til
þess, að vér fáum, ef unnt er, að vita og sjá, hvar og hvernig
vér sjálfir stöndum í trúarefnum og öðrum; hvort nokkuð muni
vera um of eða nokkuð vanta á trúar- og lífernislögmál kristin-
dómsins; hvort sjóndeildarhringur hans muni vera mjög þröngur
eða mjög lágt undir loftið í musteri hans.
En til þess að sjá og ná yfir allt sjónarsvið vorra sannkristi-
legu trúarbragða, þurfum vér auðvitað sjónarhæð nokkra, til að
litast um á, og hana ekki lága, og vér þurfum líka að njóta góðr-
ar birtu og glöggsýnis — góðrar birtu utan frá og skýrrar sálar-
sjónar, alveg eins og vér þurfum háa hæð, heiðskírt og bjart loft,
og heila og skarpa sjón likamsaugnanna, ef vér eigum að geta
séð, t. d. yfir allt land vort.
Það er sagt, að Hekla sé sú eina hæðin, það eina fjallið, hér á
Islandi, sem sjá megi ofan af yfir og um nær allt landið, nær því
í öllum áttum, til yztu annesja allt í kring; og út á úthafið öllum
megin, í góðum sjónauka og í góðri birtu; og er mjög látið af því,
hve víður og hár, stór og mikilfenglegur sjóndeildarhringurinn
þá sé þar efst uppi, og hve margar og miklar, undraverðar og
dýrðlegar sýnir þaðan megi líta, um loft og lög og láð, þegar svo
ber undir, og birta og sjónartækin eru góð.
J