Kirkjuritið - 01.04.1943, Blaðsíða 15

Kirkjuritið.
ÞjóSerni og kirkja.
125
En það eftirtektarverSasta í málsvörn Islendinga er
þaS, aS þessi samningur virSist hafa veriS gerSur i hálf-
gerSu lnigsunarleysi. Þetta var svo lítilfjörlegt í augum
þeirra, er þá gerSu.
Ef til vill hefir þaS veriS þaS — og ef til vill ekki.
ÞaS fer eftir því, livernig á þaS er litiS.
ViS verSum aS skilja þaS, aS liver þjóS hefir sínar
sérstæSu skyldur. StórþjóSirnar liafa sínar skyldur. Þær
verSa aS vera viS hinum miklu átökum búnar. En smá-
þjóSirnar liafa sínar skyldur viS sjálfar sig og þær því
brýnni, sem þær eru smærri. Og þar er ein fremsta skyld-
an aS vera sí og æ á verSi. ÞaS er varúSin, mér liggur
'■iS aS segja tortryggnin (i góSri merkingu), sem smá-
þjóSirnar verSa aS þjálfa sig í.
ViS eigum ldassiskt dæmi þessa, þar sem er beiSni
Ólafs konungs Haraldssonar um Grímsey og svar Ein-
ars Þveræings. Grímsey var vesaldarliólmi, langt frá
landi, kaldur og verSlítill. Var þaS ekki tilvaliS aS sýna
Ólafi konungi þá velvild, aS lofa honum aS fá þennan
hólina, og var þaS ekki beinlinis hyggilegt, aS verjast
frekari kröfum hans án þess aS glata vináttu hans, meS
Því aS gera honum þennan litla greiSa?
Reynslan skar ekki úr þessu, því aS ráS Einars var
tekiS, aS gefa ekki Grímsey. Ekki einu sinni Grimsey.
^niis dæmi mætti nefna.
Skömmu fyrir ófriSinn komu hingaS sendimenn frá
þýzku flugfélagi meS samningaboS um þaS, aS koma
UPP flugsamgöngum milli íslands og meginlands Ev-
rópu. FélagiS var hér aS góSu kunnugt. ÞaS hafSi stutt
mjög aS því, aS flugferSir hér innanlands hófust. Og
^ðalsendimaSurinn var einnig kunnur hér aS öllu .góSu.
Hann hafði starfaS hér, eignazt marga vini og reynzt hinn
hezti og ötulasti drengur í alla staði.
HvaS var sjálfsagðara en að nota þetta ágæta tæki-