Kirkjuritið - 01.04.1945, Síða 36

154
G. J.: Bréfkaflar frá Broddanesi. Apríl-Maí.
þann lieiin, þar sem livergi er steinn á veginum, og eí'
að engar þrautir eru, þá er ekkert að sigrast á og engin
sigurlaun. Þegar ég missti sjónina, ásetti ég mér að taka
þesvsu eins og áningu í djúpum skuggadal, áður en ég
legði til uppgongu á liið sólríka, ómælilega hálendi
eilífðarinnar. Faðir minn var blindur í 28 ár og æðr-
aðist ekki. Mín dimmu ár verða sennilega miklu, miklu
færri, framtíðin er okkur ætíð ókunn, en eitt vitum við,
að öllu er stjórnað af styrkri hendi. Einhvern tíma kemur
að því, að hrúnir skuggadalsins roðna af upprennandi sól
og roðinn fæiásl niður hlíðarnar. Þá litur gamla konan
í skuggádalnum upp. Hún veit, að það er kominn tími
til að taka sig upp og fara þaðan. Förin er hafin, tíini og'
rúm hverfa, framundán er eilífðin, endalaus og björt. Yf-
irleilt líður mér vel, heilsan er góð, eftir því sem um er
að gera, þegar ýmsir annmarkar ellinnar sækja mann
heim, til dæmis svefnleysi og fleira. Þeir eru langir
klukkutimarnir, ])egar andvakan situr óboðin á stokkn-
um og varnar manni svefns. Þau láta þungt í eyrum
klukkuslögin hálf eitt, eitt og hálf tvö. þau eru líkust
hamarshöggum á uppboði. En er þá ekki ellin einskon-
ar dánarhú, þar sem tíminn, hinn mikli uppboðshaldari,
slær hrörnun og dauða hina slitnu muni?
Gaðbjörg Jónsclóttir.