Kirkjuritið - 01.04.1945, Blaðsíða 43

Kirkjuritið
Martha María Helgason.
161
Sumt af því, sem fram fór, skildi ég ekki fyrr en síðar.
Eg fékk spennandi og skemmtilegar Itækur að lesa. Ég
hlustaði löngiun stundum á píanóleik frúarinar, því
þetta var nýnæmi i þá daga. Hún kenndi mér tafl, sem
liét Halma, og tefldum við það stundum heillengi á
kvöldin. Mcð því laðaði’hún mig til að tala við sig
dönsku, sem ég var feiminn að tala, þegar fleiri voru
við. En allt þetta miðaði að því, að gera mér, unglingn-
iun innan við tvítugt, heimilið tiltækara en götuna eða
aðra lakari staði — það sá ég síðar. Svo laglega var það
gerl, að ég fann það ekki þá. Þá var oft gestkvæmt á
heimilinu og þó án ærsla. Hefir gestagangur sennilega
orðið enn meiri siðar, bæði sakir stöðu dr. Jóns og þegar
hörnin fóru að vaxa upp og eignast kunningja. En þá
hvarf ég burt um langt skeið, og varð ekki aftur jafn-
mikill heimagangur, þar sem ég Iiafði þá mitt eigið
heimili og starf.
Og nú er hún lögð upp þessi blessuð höfðingskona til
þess að tengja að nýju bin gömlu bönd eftir þriggja ára
yiðskilnað. Það er ekki nema lífsins lögmál að liið
»gamla“ fer, „gamla lieimilið“ leggst niður. Upp liafa
sProttið „ný beimili“, liópur „nýrra beimila“ með fyrstu
°8 annari kynslóðinni eftir biskupshjónin. Og þótt ó-
sýnilegt sé, bera frækorn hennar ávöxt í fjölda reita.
hi'ú Helgason liafði sérstakt yndi af að rækta blóm og
allskyns jnrtir. Ég sá liana glaða eins og barn, þegar
eitthvað slíkt tókst vel, eða bún hafði horft á eitthvert
Undur lifsins í garðinum sínum. En liitt var ekki mínna
''rði, ilve góðnm frækornum hún sáði í hjörtu allra
Peirra mörgu, sem hún umgekkst, þó að sú sáðjörð liafi
'afalaust verið misjöfn eins og gerist. Alltaf hittir eitt-
v&ð af sæðinu góða jörð og ber ávöxt allt að hundrað-
? ,u. Og að minnsta kosti ber livert gott verk ávöxt lil
1 ’;s hfs í sál þess, sem það gerir.
' ei'k hennar fylgja henni, og það gera einnig bænir
°S blessunaróskir fjölmargra, er kýnntust lienni.