Kirkjuritið - 01.04.1945, Síða 48

Apríl-Maí.
Tveir mannkynnsleiðtogar.
Búdda og- Kristur.
Ef þeir eru bornir saman, yfirmeistarar liinna tveggja
mestu trúarbragða veraldarinnar. Kristur og Búdda, er
æði márgt, sem á milli ber, að minnsta kosti á yfirborð-
inu og æði langl inn fyrir það, þó að sjálfur innsti kjarn-
inn sé ef til vill ekki jafn ólíkur. Ytri kjör þeirra voru ó-
lik. Kristur var fátækur trésmiðssonur í fábreyttu uin-
hverfi. Búdda var auðugur konungsson í dýrð og glaumi
hirðlífsins. Kristur leit á allt með skáldsins auga og
klæddi kenningar sínar í skarpar líkingar og myndir.
Búdda var heimspekingur og vildi sundurliða allt með
flóknum skilgreiningum. Báðir færðu þeir sjálfa sig að
fórn af kærleika til aumra manna, en jafnvel þessi at-
höfn hlaut að koma fram í ólíkri mynd. Kristur færði
sína'fórn með því að ganga í dauðann. Búdda færði sína
fórn með því að leggja það á sig að lifa.
Þessi stórkstlegi munur stafaði að miklu leyli af því
gerólíka andrúmslofti, sem þeir lifðu í. Naumast hafa
verið til meiri andstæður meðal trúar- og lífsskoðana,
beldur en milli indverskra lífsskoðana og hebreskra.
Á Indlandi var fjölgyðistrúin í fullum algleymingi.
En í trúarskoðun Hebrea var þetta fyrst af öllum boð-
orðum: Jahve guð þinn, Jabve er einn.
Indverjar voru frá fornu fari um fram allar aðrar
þjóðir í því, að brjóta heilann um ráðgátur tilverunnar
og innstu, huldustu rök alls. En aftur á móti hefir engin
menntuð og áhrifarík þjóð á jörðinni látið sér alla
heimsspeki í jafn léttu rúmi liggja og Hebrear.