Kirkjuritið - 01.04.1945, Side 65

KirkjuritiÖ.
í faðmi fjallanna og faðmi Guðs. 183
en því, sem með höndum sé gert. Það er salt, að ekkert
rykkilín er livítara en mjöllin, engin kirkjuhvelfing
himninum æðri, engin söngur röddum náttúrunnar
ldjónnneiri og engin prédikun álirifameiri en hin helga
þögn öræfanna, — ef sál þín er opin á annad' borð fyrir
áhrifum hennar. Jesús Kristur leitaði óbyggðanna til
morgunbæna. Því skyldi Guð ekki koma til móts við þig
í faðmi fjallanna? Uppi á einu af hæstu fjöllum Gyð-
ingalands skeði ummyndun Jesú. Því skvldi ekki i fjöll-
um íslands vera skilyrði til þess, að þú sjálfur unnnynd-
ist lil ljóss og kærleika?
En — þótt Guð opinberist þér hér, er ekki þar með
sagt, að það fullnægi þér. Að minnsta kosti hefir það
ekki fullnægt mannsandanum, þar sem hann hefir risið
liæst. Þess vegna hefir maðurinn skyggnzt eftir Guði í
sinni eigin sál, og leitað að því guðdómlega innan ramma
mannlífsins. Og ég fullvissa yður um, að það er lítils
virði að trúa á Guð í islenzki fjallanáttúru, ef liann er
ekki lika að finna í manninum. Hin dauða náttúra gæti
•ika tæplega verið gagnsýrð af Guðs anda, ef hin lifandi
uáttúra væri guðlaus.
Og þó þekkir heimurinn ekki Guð, eins og' liægt er að
þekkja liann, fyrr en hann kemur auga á Jesúm Krist.
Hið dásamlegasta í fari mannanna bliknar fyrir tign hans
°g dýrð, eins og máninn bliknar fyrir rísandi sól.
Einu sinni var maður, sem kom inn í ókunnugt land.
Eann sá fagra garða og yndislega skóga. Hann spurði,
liver ætti þetta. „Ivonungurinn“, var honum svarað. —
^æst sá hann hvelfdar hallir, háa turna og himingnæf-
andi minnismerki. Hann spurði, hver liefði byggt það.
»Konungurinn“, var honuin svarað. Þá tók hann að langa
að sjá slíkan konung. Það fær enginn að sjá hann,
sagði leiðsögumaðurinn, því að liann dvelur í hæzta
hirni hallarinnar og er aldrei á ferð, nema í dulargerfi.
Dagur leið að kvöldi. Ferðamaðurinn villtist út af
1 ettri leið, inn í skógarþykknið. I myrkviði skógarins