Kirkjuritið - 01.09.1948, Qupperneq 18

192
KIRKJURITIÐ
skólaárum og svo í bréfum. Eg býst við, að þú eigir ýmis-
legt, sem vert væri að draga fram.
Eg man nú í bili ekki eftir öðru, sem eins nauðsynlegt
væri að skrifa um miklu fyllra en er í uppkasti þínu. En
mér finnst þú verða að bæta við miklu af sýnishornum
úr kvæðunum. Annars er hætt við, að verði ágripslegt og
almennir lesendur hafi lítið gagn af. Eg lit nú aftur yfir
það.
Eg held að það sé rétt, þetta sem þú ætlar að gera, að
sleppa krítikinni. Það er satt, að „auk þú hlíf“ er afleitt,
og hefir mér verið mikil raun að því, því annars er sálm-
urinn skínandi gull, og ekki trúi eg öðru en að þeir séu nokk-
uð margir, sem verða gagnteknir af honum þegar þeir syngja
hann í kirkju á nýjársdag. Um það held eg, að eg hafi
aldrei neitað mér, að láta nýjársmessuna enda á honum
— og byrja á: „Hvað boðar nýjárs blessuð sól?“ þessum
sálmi, sem mér finnst sjálfkjörinn til að eiga sæti í „Sálma-
bók kristninnar,“ eða „Sálmabók heimsins," ef hún verður
einhvern tíma til. Sama er um nr. 18, sem þú minnist á,
en óþarflega varlega finnst mér þú komast að orði þar.
„Líklega skáldlegast vers í öUum íslenzkum sálmakveð-
skap.“ Eg held, að það sé óhætt að segja rúmlega það. Eg
þykist hvergi hafa séð jafndýrðlega lýsingu á sköpunar-
verkinu eins og þessa: „1 myrkrin út þín elskan kallar,"
ekki í 1. Mósebók og ekki hjá hinum innblásnustu höf-
undum Gamla testamentisins og ekki í nokkru skáldriti
yngra né eldra, sem eg hefi lesið. Á slíkum ljóðum tekur
ekki að tala um smágalla. —
Af þýðingum á kvæðum Geroks nefnir þú aðeins Móse
á Nebó. Eg held þú ættir að nefna líka Fjóra reiðmenn,
því hvergi lýsir þýðingarsnilld Matthíasar sér betur en
í sumum vísunum þeim, þó að seinasta vísan endi nokkuð
dauft: „Drottinn, þér sé dýrð og sómi.“
Eg kann ekki við orðin nærri seinast í grein þinni: „Mun
naumast áfella hann o. s. frv.“ Það gæti ekki komið til
mála að áfellast hann, þó að hann hafi verið reikandi í trú-