Kirkjuritið - 01.09.1948, Qupperneq 25

SÉRA ÞÓRÐUR ÓLAFSSON
199
hann. — „Þórður“ var svarið. „Hvar áttu heima?“ —
„Ég er Reykvíkingur." — „Og kemur alla leið þaðan?“
— „Já.“ — „Og hvert ætlarðu?" — „Til Dýrafjarðar."
— „Ætlarðu að vera þar eitthvað?" — „Það er svo ráð
fyrir gert.“ — „Þú átt þar kannske einhverja frændur
eða kunningja?" — „Ekki getur það heitið.“ — „Ætlarðu
að stunda sjó þarna fyrir vestan?“ — „Lítið býst ég við
að verði um það.“ — „Nú, þú ætlar máske að verða ein
af þessum búðarlokum, sem engu nenna?“ — „Ekki hefi ég
hugsað mér það.“ — „Ekki ferð þú þó, Reykvikingurinn,
að taka jörð, varla kominn af unglings aldri.“ — „Ekki
mun það verða í bráð að minnsta kosti.“ — Nú fór brúnin
að þyngjast á séra Stefáni. Mun hann hafa þótzt græða
vonum minna á spurningunum. Hann snýr sér undan
kuldalegur á svip. — „Nú jæja, jæja,“ segir hann,. „Hvern
a.........ætli mig varði annars um þetta. Þú ert líklega
einn af þessum slánum, sem engu nenna og enga ákvörðun
hafa, en hringsnúast fram og aftur, eins og höfuðsóttar-
kindur------“
Það fór að koma hreyfing á blóðið og rauðir dílar að
fæðast í andliti unga ferðamannsins, og hann segir með
nokkrum þunga: „Er það venja hér vestra að kasta smán-
arorðum að óþekktum ferðamönnum, eða er það bara
presturinn, sem lætur sér það sæma?“
Séra Stefán virtist viðbúinn að svara og það ekki með
neinum kærleikssvip. En nú þótti póstinum nóg komið
af svo góðu og verður fyrri til. — „Þetta er nýi presturinn
þeirra þarna fyrir vestan, Þórður Ölafsson, nývígður til
Dýrafjarðarþinga og á leið til brauðsins." Séra Stefán leit
hvasst til póstsins og mælti: „Gazt þú ekki sagt mér þetta
fyrri h.......aulinn.“ —
Þannig var þá fyrsta ganga nývígða prestsins séra
Þórðar Ólafssonar. Mundi hún ekki þykja virðuleg eða í
niál takandi, nú á dögum. En erfiðu sporin þessa unga
manns urður fleiri. — Skrítlu þessa, frá Vatnsfirði, sagði
hann mér fyrir nálægt 50 árum. Mun hún að vísu ekki