Kirkjuritið - 01.09.1948, Qupperneq 29

SÉRA ÞÓRÐUR ÓLAFSSON
203
ast sauðbúið og önnur vorverk. Fyrir hann var lagt að
bregða skjótt við, hvort sem væri á nótt eða degi, ef prests-
verka þyrfti með, að fara þá að Skaga til að láta prestinn
vita. En frá Gerðhömrum og þangað úteftir eru um 9 km.,
leiðin torsótt og mest af henni aðeins fært gangandi mönn-
um. í sambandi við þetta vil ég geta eins atviks:
Það var vorið 1892. Margir bátar reru þá frá Skaga,
var afli fremur góður. Meðal þeirra var bátur séra Þórðar.
Þar reri og Kristján Oddsson bóndi á Núpi, viðurkenndur
sjógarpur og athafnamaður. Seint á vertíðinni veiktist
hann snögglega og var fluttur sjóveg heim. Veikin ágerðist
og reyndist vera svæsin lungnabólga. Þótti mjög tvísýnt
um líf hans. Var þá óskað eftir prestsþjónustu. Það vildi
svo til, að það varð mitt hlutskifti að ríða til Gerðhamra
í þessum erindum. Ég kom þangað kl. 2 að nóttu. Heima-
maður prests, að nafni Vilhjálmur, brá þegar við og lagð'i
gangandi á stað að Skaga, en ég hugðist bíða þar til prest-
ur kæmi. Veður var hæglátt, þokuslæðingur um nóttina,
sem eyddist með upprás sólar. Klukkan að ganga 8 urn
morguninn kemur lítill bátur, sem róið er utan með landi,
í logni og miklum sólarhita. Ég bregð mér sem skjótast
niður í fjöru. Er þar þá kominn séra Þórður og rær einn
á tvær árar. Tveir drengir, kringum fermingaraldur, sem
voru hásetar hans, liggja sofandi í bátnum. Mun þá, vegna
sjóróðranna, hafa skort svefn, hitinn og þreytan því sigrað
þá. Tók prestur þá á sig einan allt erfiðið. Drengirnir voru
nú vaktir, þótt erfitt gengi, og bátnum lítilsháttar brýnt.
Hljóp prestur svo til bæjar, ekki seinn í spori. Tók hann
að tygja sig til ferðar en talaði fátt. Eftir því tók ég, að
skyrtulíningar hans voru ei lausar við storku af sjó og
salti. Stúlkan, sem færði honum þvottavatn og föt, spurði,
hvort hún ætti ekki að útvega skyrtu. „Nei,“ segir hann.
„Það ríður meira á að vera fljótur."
Prestur átti rauðan hest, mesta stólpagrip. Beið hann
söðlaður sunnan við bæjarvegginn. Prestur gengur greitt
áð hestinum, vippar sér léttilega á bak og er um leið kom-