Kirkjuritið - 01.09.1948, Síða 30

204
KIRKJURITIÐ
inn á harðasprett. Var þannig riðið á nokkrum mínútum að
Núpi, en það eru um 4 km. Ég þóttist sæmilega ríðandi,
en var þó lengstum góðan spöl á eftir. Þegar að Núpi kom,
varin presturinn sitt embættisverk með alvöru, háttprýði
og samúð. Sjúkdómur Kristjáns tók að snúast til bata.
Náði hann heilsu furðu fljótt.
1 þessi minningarorð vantaði mikið, ef ekki væri getið
starfs séra Þórðar Ólafssonar í þágu barnafræðslunnar.
Þegar hann hóf prestsstarfið í Dýrafjarðarþingum, var
henni mjög ábótavant. Hafði þá eigi verið um aðra fræðslu
að ræða en þá, er heimilin gátu veitt með aðstoð prestsins,
en aðstaða heimilanna þar mjög misjöfn. Eins og áður er
vikið að, kynnti séra Þórður sér nákvæmlega, í húsvitj-
unarferðunum, ástandið í þessum efnum. Mátti heita, að
hann vissi út í æsar um hvert einasta bam, í öllum sókn-
unum, hve langt það var á veg komið; og þar sem honum
þótti tilfinnanlega á bresta, lét hann ekki skorta uppörvun-
arorð og góð ráð til úrbóta.
Eftir 1890 var talsverð bót ráðin á barnafræðslunni.
Mátti þá heita, að nokkra vetur væri fastráðinn barnakenn-
ari í hreppnum. Sú framkvæmd komst í kring á þann veg,
að árið 1892 réði búnaðarfélag hreppsins, sem stofnað var
1888, fastan ársmann, er vinna skyldi að jarðabótum að
sumrinu, en barnakennslu að vetrinum. Áður hafði félagið
ráðið sér búfræðing aðeins tíma og tíma til jarðabótavinnu.
Séra Þórður réði miklu í félaginu, sem síðar verður getið.
Mun hann hafa fýst að slá tvær flugur í einu höggi, þannig,
að félagið réði ársmann, er gæti orðið að nokkru liði, bæði
fyrir hug og hönd hreppsbúa. Þetta fyrirkomulag stóð að
mestu óhaggað til ársins 1896 og reyndist það vinsælt. En
ýms atvik réðu því, að næstu árin á eftir féll það að nokkru
í mola. Mun barnafræðslunni þá heldur hafa hnignað. Leið
svo fram yfir aldamót. Séra Þórði var þetta mikið áhyggju-
efni, átti hann oft tal um það við mig og fleiri. Sagði hann,