Kirkjuritið - 01.09.1948, Side 36

210
KIRKJURITIÐ
manna, er héraðið hefir lengi átt. Upp af sporum hans hefir
vaxið nytsamur gróður, sem lengi mun búið að. Hann var
maður fremur tilfinninganæmur, laus við alla hálfvelgju,
krókaleiðir og útúrdúra. Hann vildi ganga beint að verki.
Stundum nokkuð áhlaupagjarn, einkum á yngri árum, og
kom þá fyrir, að lífsbaráttan hamlaði því, að svo vel væri
fylgt eftir sem hann viidi. Hann kunni ekki að mæli tveim-
ur tungum. Kom jafnan til dyranna — ekki í neinum dul-
arklæðum eða sparifötum, heldur sínum óbrotnu hvers-
dagsfötum. Það gat vel komið fyrir, ef andstaða átti sér
stað, að mönnum fyndist orðalag hans lítt heflað og ómjúkt
viðkomu. En marga og góða vini átti hann í Dýrafirði og
víðar hér vestra. Ég hygg, að allir samtíðarmenn hans hér
— og ekki sízt þeir, er hann fræddi sem börn og fermdi —
minnist hans með hlýjum hug; ekki einungis sem prests
og prófasts, heldur einnig sem einlægs áhuga- og athafna-
manns, í sérhverju því velferðar- og menningarmáli , er
honum var unnt að veita lið, — sem manns, er öllum
vildi vel gera.
1 maí 1948.
Kristinn Guðlaugsson.
MINNIN GARGREIN
um séra Þorvarð prófast Þorvarðsson í Vík,
eftir séra Sveinbjörn Högnason,
mun birtast í jólaheftinu.
Við útför móður.
Ó, lof sé þér, sem lífsins brauðið veitir,
í Ijóssins sigur dauðamyrkri breytir,
þú, faðir allra vorra dýrstu vona,
þú, verndin, líknin jarðardætra og sona.