Kirkjuritið - 01.09.1951, Qupperneq 20

186
KIRKJURITIÐ
það væru hin innri verðmæti, hinir innri fjársjóðir. Við
gætum aldrei varið okkur, sjálfstæði okkar og frelsi, með
sverði.
Enn vofir ófriðarhættan yfir heiminum. Við höfum
aftur hermenn í landi. Þeir eru að vísu hingað komnir
samkvæmt óskum alls þorra Islendinga. En þetta minnir
oss á ófriðarhættuna, hættuna á nýrri heimsstyrjöld.
Það er ekki viturlegt að loka augunum fyrir hættunum-
Vér íslendingar megum ekki láta undir höfuð leggjast
að gjöra það, sem í voru valdi stendur, til þess að vera
viðbúnir, ef hernaðarleg átök verða í landi voru. Til þess
gæti t. d. komið, að allir þeir, sem í Reykjavík búa, verði
að yfirgefa borgina fyrirvaralítið. Þá er ekki spurt um
ástæður einstaklinga eða heimili. En það er margt hægt
að gjöra til verndar lífi og eignum þjóðarinnar, ef vöku-
menn eru þar á verði.
En þótt til hernaðaraðgerða kæmi aldrei á Islandi, eru
samt hættur yfir. Samt gæti það verið svo, að hin fá-
menna þjóð, sem vér teljumst til, væri nú í meiri hsettu
stödd en áður í sögunni.
fsland, auður þess, landrými og ágæt skilyrði til lífs oS
stórra framkvæmda dyljast ekki lengur neinni þjóð.
Áhrif milljónaþjóðanna, góð og ill, ná nú betur til vor
en nokkru sinni fyrr. Vér höfum ekki aðeins hættur að
óttast frá þeim, sem vér kunnum að eiga að óvinum,
heldur einnig frá vinum vorum. Gagnvart hvorutveggía
þurfum vér að eiga sjálfstæði og festu. Ég er alveg sam-
mála þeim, sem því halda fram, að innri verðmætin séu
oss hin stærsta nauðsyn. Án þeirra erum vér ekki neitt.
Vér getum aldrei sigraast á og ráðið yfir öðrum þjóðum
með vopnum eða peningum — sem betur fer. En getum
vér öðlazt innri fjársjóðu, þá blasa við gæfuleiðir.
Hin dýrustu verðmæti andans eru þau, sem féllu mönn-
unum í skaut, þegar Jesús Kristur kom til þeirra og fluth
þeim opinberunina um Guð.
Dýrmætasta og helgasta eign vor íslendinga er krist-